۳ / ۲
مجادله نكوهيده
الف - مجادله در قرآن
قرآن
(و به راستى در اين قرآن، براى مردم از هر گونه مَثَلى آورديم ؛ ولى انسان بيش از هر چيز ، سرِ جدال دارد).
(آيا كسانى را كه در [ ابطال ] آيات خدا مجادله مىكنند ، نديدهاى [ كه ] تا كجا [ از حقيقت ] منحرف گشتهاند؟).
(جز آنهايى كه كفر ورزيدند ، [ كسى ] در آيات خدا مجادله نمىكند . پس رفت و آمدشان در شهرها ، تو را دستخوش فريب نگرداند).
(و [ تا ] آنان كه در آيات ما مجادله مىكنند، بدانند كه ايشان را [ روىِ ] گريزى نيست).
حديث
۱۷۶۲.امام باقر عليه السلام - در باره آيه (و هر گاه كسانى را كه در آيات ما فرو مىروند، ديدى) - : يعنى [هرگاه كسانى را ديدى كه ]در باره خدا بحثهاى كلامى، و در باره قرآن ، مجادله مىكنند ، (از آنان روى بگردان تا اين كه به سخن ديگرى بپردازند).
۱۷۶۳.امام باقر عليه السلام: كسانى كه در آيات خدا فرو مىروند، همان مجادلهگران اند.
۱۷۶۴.امام باقر عليه السلام: با اهل مجادله، همنشينى نكنيد؛ زيرا اينان ، همان كسانى هستند كه در آيات خدا فرو مىروند.
۱۷۶۵.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله: مجادله در قرآن، كفر است.
