بسیاری از لغت دانان نیز شک را تردید بین دو طرف دانستهاند، حال چه دو طرف مساوی باشند و چه یکی بر دیگری ترجیح داشته باشد،۱ همچنین دو طرف تردید میتوانند امری معرفتشناختی باشند یا امری اعتقادی. بر این اساس، شک تردید در میان دو چیز است. در این مؤلفه وجود دو امر مفروض است که یا نقیضیناند یا ضدین.
با بررسی آیات قرآن در مفهوم شک در نگاه اولیه فرض گرفتن دو امر نقیض چندان لازم به نظر نمیرسد و اگر هم دو نقیض یا ضد در نظر گرفته شود، با تلاش ذهنی و تحلیل این دو نقیض یا ضد به دست میآید. بنابراین، باید در پیشنمونه شک در قرآن وجود یک امر را جستوجو کرد. نمونه را میتوان در فرازهای زیر از آیات مربوط مشاهده کرد:
(وَ قَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسيحَ عيسَى ابْنَ مَرْيَمَ رَسُولَ اللَّهِ وَ ما قَتَلُوهُ وَ ما صَلَبُوهُ وَ لكِنْ شُبِّهَ لَهُمْ وَ إِنَّ الَّذينَ اخْتَلَفُوا فيهِ لَفي شَكٍ مِنْهُ ما لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إلَّا اتِّباعَ الظَّنِّ وَ ما قَتَلُوهُ يَقيناً؛۲
و گفتارشان كه: «ما مسيح، عيسى بنمريم، پيامبر خدا را كشتيم»، در حالى كه نه او را كشتند و نه بر دار آويختند، لكن امر بر آنها مشتبه شد. و كسانى كه در مورد (قتل) او اختلاف كردند، از آن در شک هستند و علم به آن ندارند و تنها از گمان پيروى مىكنند؛ و قطعاً او را نكشتند).
در عبارت (وَ إِنَّ الَّذينَ اخْتَلَفُوا فيهِ لَفي شَكٍ مِنْهُ) ضمیر مفرد در ارجاع به متعلق شک آورده شده است (فيهِ و مِنْهُ). ضمیر مفرد به آن معنا است که متعلق شک
