در آیه فوق علمی و یقینی بودن و شک نفی و با ظن همسو دانسته میشود. از آنجا که ظن در این آیه در مصداق عدم علم به کار رفته،۱ این نمابرداری از شک بیانگر علمی نبودن آن است و بدین ترتیب مصداق معرفتنمایی به حساب خواهد آمد. آیه دیگری که در آن شک در مقابل حوزه معرفت نمابرداری شده، آیه ۶۶ سوره نمل است:
(بَلِ ٱدَّارَكَ عِلْمُهُمْ فِى ٱلْأَخِرَةِ بَلْ هُمْ فِى شَكٍّ مِّنْهَا بَلْ هُم مِّنْهَا عَمُونَ؛
آنها [مشركان] اطلاع صحيحى درباره آخرت ندارند؛ بلكه در اصل آن شک دارند؛ بلكه نسبت به آن نابينايند).
در این آیه نیز شک در مقابل علم نما شده است. مفسران درباره معنای این آیه اختلاف کردهاند. صاحب مجمع البیان تدارک علم را به آخرت بازگردانده، مراد از آن را تکامل علم کافران و یقین در قیامت میداند که سودی نخواهد داشت.۲ علامه طباطبایی واژه ادَّارَكَ را به معنای تدارک میداند:
كلمه «ادارک» در اصل «تدارک» بوده و تدارک به معناى اين است كه اجزاى چيزى يكى پس از ديگرى بيايد تا تمام شود و چيزى از آن باقى نماند، و معنای تدارک علم در آخرت این است که کافران علم خود را تا آخرین جزء درباره غیر آخرت مصرف میکنند تا تمام میشود و دیگر چیزی نمیماند تا آخرت را با آن بیابند.۳
همانگونه که از سخن علامه برمیآید، شک در مقابل علم معنا یافته، مراد از (بَلْ هُمْ في شَكٍ مِنْها) این است که آنان هیچ علمی به آخرت ندارند و علمشان در امور دنیوی به پایان رسیده است. با توجه به این سخن، باید شک را مصداق