معرفتشناختی و برخی، نظیر وعده پیروزی، بر حوزه روانشناختی دلالت دارند. همچنین در نسبتهایی که اطمینان در آیات قرآن برقرار کرده، نسبتهایی با علم دیده میشود که از تعلق این مفهوم به حوزه معرفتشناختی نیز خبر میدهد. به این ترتیب، اطمینان به هر دو حوزه معرفتشناسی و روانشناسی انسان تعلق خواهد داشت.
اطمینان در تحلیل مسیرپیما و مرزنمای آیات
در آیات قرآن تقریباً اطمینان همواره به صورت فرآیند میان مسیرپیما و مرزنما نمابرداری شده است. برای نمونه به تحلیل مسیرپیما و مرزنما در آیات زیر توجه کنید:
(وَ ما جَعَلَهُ اللَّهُ إلَّا بُشْرى لَكُمْ وَ لِتَطْمَئِنَ قُلُوبُكُمْ بِهِ وَ مَا النَّصْرُ إلَّا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ الْعَزيزِ الْحَكيمِ؛۱
و خدا وعده [يارى و پيروزى] را جز بشارتى براى شما و براى آنكه دلهايتان به آن آرامش يابد قرار نداد؛ و يارى و نصرت جز از سوى خداى تواناى شكستناپذير و حكيم نيست).
(وَ ما جَعَلَهُ اللَّهُ إلَّا بُشْرى وَ لِتَطْمَئِنَ بِهِ قُلُوبُكُمْ وَ مَا النَّصْرُ إلَّا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزيزٌ حَكيمٌ؛۲
و خدا آن [وعده يارى] را فقط مژده و نويدى براى شما قرار داد و نيز براى آنكه دلهايتان به سبب آن آرامش يابد. وگرنه پيروزى فقط از سوى خداست؛ زيرا خدا تواناى شكستناپذير و حكيم است).
در دو آیه فوق قصد بر این است که فرآيند اطمینان در مسیرپیما برجسته
