قلمرو مقصد نائل میشود.
در آیات شک نیز استعاره مفهومی به روشنی بروز یافته است. قرآن برای روشن ساختن فضای حاکم بر شککنندگان در رسالت پیامبران از استعاره مفهومی بهره برده است. یکی از این موارد استعارهای است که در آیه نهم سوره دخان دیده میشود:
(بَلْ هُمْ فِى شَكٍّ يَلْعَبُونَ؛۱
ولى آنها در شکاند در حالی که بازى مىكنند).
در این آیه «هُم» مبتدا، «فی شک» خبر و «یلعبون» جمله حالیه است. بدین ترتیب معنای آیه چنین خواهد بود: «بلکه آنان در شکاند در حالی که بازی میکنند». خداوند کافران را کسانی دانسته که در شک خود در حال بازیاند. در این تحلیل قلمرو مبدأ محیط بازی و قلمرو مقصد شک است. به این ترتیب، استعاره «شک محیط بازی است» شکل گرفته که در آن قلمرو شک (مقصد) بر اساس قلمرو زمین بازی (مبدأ) مفهومسازی میشود.
برخی از مفسران معاصر لعب را انجام کار بدون وجود هدفی مهم معنا کردهاند:
يلعبون من مادة اللعاب - على قول الراغب - و هو البزاق السائل و لما لم يكن للإنسان هدف مهم من اللعب، فقد شبه بالبزاق الذي يبصقه الفرد لا إراديا.۲
ابوهلال عسکری در فروق اللغویه تفاوتهایی میان لعب و لهو و عبث مطرح کرده است. بر اساس مفهومشناسی ابوهلال، در بازی اراده و مقصودی وجود دارد. همچنین بازی به منظور لذت بردن و تفریح صورت میگیرد، ولی با انگیزه حکمت همراه نیست. از آنجا که گاه بازی برای دستیابی به هدفی نظیر