375
معناشناسی مراتب معرفت در قرآن (با تأکید بر روش معناشناسی شناختی)

موجود در آیات، خرص چه معنایی دارد؟ همان‏گونه که بیان شد، خرص همواره در مقابل علم برجسته شده است. بر اساس این نمابرداری، خرص از ویژگی‏های علم برخوردار نیست، بلکه به دلیل تقابل با علم، در دسته شبه‏معارف قرار می‏گیرد. بنابراین، خرص امری شبه‏معرفتی به شمار می‏آید که ظن را در پی خواهد داشت. با توجه به این دو نکته، خرص را نمی‏توان به معنای کذب در معنای پیش‏نمونه در نظر گرفت؛ زیرا دروغ امری شبه‏معرفت نیست و از امور عملی و رفتاری انسان به شمار می‏آید. به بیان دیگر، دروغ معرفت یا شبه معرفتی شمرده نمی‏شود که تبعیت ظن را در پی داشته باشد. اگرچه قرآن به صورت مستقیم یا غیرمستقیم فرآیندی از خرص ارائه نکرده، از میان معانی گفته شده می‏توان معنای حدس و تخمین را به مفهوم پیش‏نمونه‏ای خرص نزدیک‏تر دانست؛ زیرا اولاً از مفاهیم معرفت‏شناختی به شمار می‏رود، ثانیاً در مقابل علم و ویژگی‏های آن قرار می‏گیرد و ثالثاً می‏توان ظن را بر مبنای آن استوار کرد.

دیگر عنصری که با عناصر سازنده ظن ارتباطی خدشه‏ناپذیری پیدا می‏کند، اما در آیات قرآن به صورت صریح از آن یاد نشده، استنادناپذیر بودن ظن است. هیچ یک از دو دسته از ظنون مورد تأیید و ظنون مذموم قابلیت به اشتراک‏گذاری را ندارند و بر یکی از منابع معرفت استناد نمی‏یابند. همین دلیل سبب می‏شود که ظن مذموم قرآنی معرفت به شمار نیاید؛ زیرا علاوه بر اینکه این ظنون قابل استناد نیستند، محتوایشان نیز با واقعیت سازگار نیست. در دسته‏ای از ظنون که آیات قرآن آنها را در جایگاه یقین و علم می‏نشاند، این ظنون اگرچه قابل استناد و استدلال نیستند، به جهت آنکه با واقعیت تطابق کامل دارند، نفی نمی‏شوند و قرآن تأییدشان می‏کند.


معناشناسی مراتب معرفت در قرآن (با تأکید بر روش معناشناسی شناختی)
374

(مَّا لَهُم بِذَلِكَ مِنْ عِلْمٍ إِنْ هُمْ إِلَّا يَخْرُصُونَ؛۱

به این امر هیچ‏گونه علم و یقین ندارند و جز دروغ چیزی نمی‏گویند).

در آیه دیگری که از لحاظ مفهومی جانشین عبارت بالا به شمار می‏آید، ظن نیز در میان علم و خرص وارد میدان شده است. این آیه وجود رابطه معنایی ظن و خرص در مقابل علم را اثبات می‏کند، با این تفاوت که از ظن در مقام عمل (تبعیت) یاد شده است و از خرص در مقام معرفت‏ورزیدن:

(قُلْ هَلْ عِنْدَكُمْ مِنْ عِلْمٍ فَتُخْرِجُوهُ لَنا إِنْ تَتَّبِعُونَ إلَّا الظَّنَ‏ وَ إِنْ أَنْتُمْ إلَّا تَخْرُصُونَ؛۲

بگو آیا دلیل روشنی (به این موضوع) دارید پس آن را به ما نشان دهید. فقط از پندارهای بی‏اساس پیروی می‏کنید و تخمین‏های نابجا می‏زنید).

از پنج کاربرد واژه خرص در قرآن، سه مورد آن با ظن مرتبط است که از نزدیکی معنایی این دو واژه خبر می‏دهد. خرص در قرآن همواره دارای بار منفی بوده و به صورت مثبت یا خنثا به کار نرفته است. برخی از مفسران معنای کذب را در مفهوم خرص پذیرفته‏اند۳ و برخی تخمین زدن را معنای خرص دانسته‏اند؛۴ برخی نیز میان چند معنا جمع کرده‏اند.۵ حال با توجه به قرائن

1.. سوره زخرف، آیه ۲۰.

2.. سوره انعام، آیه ۱۴۸.

3.. طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۴، ص۵۴۹؛ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، ج۴، ص۲۴۹؛ بیضاوی، انوار التنزیل و اسرار التأویل، ج۲، ص۱۷۹؛ ثعلبی نیشابوری، الکشف و البیان فی تفسیر القرآن، ج۴، ص۱۸۴.

4.. طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۷، ص۳۳۰؛ بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، ج۲، ص۴۷۳؛ فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ج۲، ص۱۵۱؛ ابن‏جوزی، زاد المسیر فی علم التفسیر، ج۲، ص۶۹؛ قمی، تفسیر القمی، ج۱، ص۲۱۵؛ فیض کاشانی، الاصفی فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۳۴۱.

5.. برای نمونه تفسیر الامثل فی تفسیر کتاب اللّٰه المنزل خرص را امتزاج خدعه، تکذیب و تخمین دانسته است (مکارم شیرازی، الامثل فی تفسیر کتاب اللّٰه المنزل، ج۴، ص۴۴۰؛ همچنین نک: صادقی تهرانی، الفرقان فی تفسیر القرآن، ج۱۰، ص۲۴۱).

  • نام منبع :
    معناشناسی مراتب معرفت در قرآن (با تأکید بر روش معناشناسی شناختی)
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    01/01/1398
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 18585
صفحه از 416
پرینت  ارسال به