۱ . ضرورت توجه به ذخاير كهن با رويكرد جديد

برخى گزاره ها در احاديث ، به حيات اجتماعى بشر ناظر است . آيا مى توان اين ها را تحت يك نظام مباحث اجتماعى قرار داد تا در زندگى امروزى بشر كارساز باشد و يك وجهه علمى و عقلانى پيدا كند؛ يعنى آيا مى توان روابطى بين اين دسته از احاديث و علوم جديد برقرار كرد؟

كارى كه غرب كرده ، همين است كه شما فكر مى كنيد مفيد واقع مى شود . هر چند كنت ادعا مى كند كه ما از انديشه اجتماعى ماقبل بريده و علم جديدى پايه گذارى كرده ايم، ولى ريشه هاى اين علم جديد ، در انديشه هايى است كه قبل از دوره علم ، در برخى انديشه ها شكل گرفت . بازخوانى اين انديشه ها ، باعث رشد دوباره آن ها ـ البته با قدرت فهم بيشترى كه بشر پيدا كرده و سنتزى كه ترتيب داده ـ مى شود و مى توان به علومى دست پيدا كرد كه انسان امروزى به آن ها نياز دارد؛ يعنى كارى كه به نظر مى رسد ما مى خواهيم انجام دهيم و با انگيزه هاى جديدترى ، به ذخاير كهن بازگرديم و پاسخ هايى براى رفع سؤال ها و مشكلات بشر به دست آوريم . اين كار بديعى نيست و كارى است كه ديگران هم صورت داده اند. البته طبيعى است كه با افزايش درك بشر ، مى توان از متون پربار قديم كه به نكات اساسى معارف بشرى اشاره كرده ، برداشت هاى تازه و استنباط هاى جديدى كرد . اين اتفاقى است كه در غرب افتاده ، هرچند برخى تمدن ها به گذشته خودشان بى وفايى كرده ، حق اين ميراث را به خوبى ادا نكردند ، ولى در غرب چنين نيست و شايد صدها كتاب درباره انديشه هاى