طریق ۲۹: محمّد بن محمّد بن عِصام الکلینی، عن محمّد بن یعقوب الکلینی، عن علیّ بن محمّد علّان الکلینی، عن محمّد بن عیسی بن عبید (التوحید و معانی الأخبار)

یک حدیث تفسیری از این طریق وجود دارد که در آن، شیخ صدوق از طریق شاگرد محمّد بن یعقوب کلینی و راوی ناشناخته اهل کلین، محمّد بن محمّد بن عِصام کلینی،^۱ از عبیدی نقل کرده است. محتوای حدیث با کتاب المسائل عبیدی تناسب دارد، افزون بر این که نقل تفسیر محمّد بن عیسی به وسیله علّان کلینی در جایی گزارش نشده است.^۲

طریق ۳۰: محمّد بن جعفر الأسدی الکوفی عمّن ذکره، عن محمّد بن عیسی بن عبید(الکافی)

یک حدیث از این طریق نقل شده است. واسطه میان عبیدی و محمّد بن جعفر اسدی روشن نیست و در باره اخذ یا عدم اخذ از کتاب‏های عبیدی نمی‏توان قضاوتی چندان کرد.^۳ درون‏مایه این حدیث و احادیث دیگری که محمّد بن جعفر اسدی از عبیدی نقل می‏کند، نوعاً با کتاب المسائل سازگاری بیشتری دارد.

طریق ۳۱: علیّ بن أحمد بن محمّد بن عمران الدقّاق، عن محمّد بن جعفر الأسدی الکوفی، عمّن ذکره، عن محمّد بن عیسی بن عبید(التوحید)

این دقیقاً همان حدیث بالاست که شیخ صدوق به واسطه استاد خویش آن را از اسدی دریافت کرده است.

طریق ۳۲: محمّد بن جعفر الرزّاز، عن محمّد بن عیسی بن عبید (تفسیر القمی)

دو روایت تفسیری بدین طریق در تفسیر القمی وجود دارد. این روایات ظاهراً از نویسنده تفسیر منسوب به قمی ‏اند، نه از علی بن ابراهیم. تنها از این آگاهیم که رزّاز، ناقل اصلی دو کتاب «المعرفة» و «التجمّل و المروة» از کتاب‏های محمّد بن عیسی بن عبید برای ابو غالب

منقولات فراوان سهل بن زیاد از عبیدی، دستیابی او به کتاب‏ها و روایات محمّد بن عیسی بعید نیست؛ ولی در عین حال، قرینه مشخّص و واضحی بر نقل و اخذ سهل از تفسیر عبیدی وجود ندارد.

طریق ۲۷: علیّ بن محمّد علّان الکلینی عن سهل بن زیاد، عن محمّد بن عیسی بن عبید(الکافی)

یک حدیث از این طریق نقل شده است^۱. یقین نداریم که سهل بن زیاد، کتاب التفسیر عبیدی را در اختیار داشته باشد، افزون بر این که این سند به یونس منتهی می‏شود و به سند معروف کلینی به کتاب‏های یونس (علی بن إبراهیم، عن محمّد بن عیسی بن عبید، عن یونس) عطف شده است.

طریق ۲۸: محمّد بن الحسن الطائی الرازی، عن سهل بن زیاد، عن محمّد بن عیسی بن عبید (الکافی)

یک روایت طولانی از این طریق نقل شده است^۲ که در ضمن آن، آیات بسیاری تبیین و تفسیر شده‏اند. همانند طریق پیشین، سهل بن زیاد، راوی اصلی از عبیدی است و نمی‏توان به یقین، روایت را پاره‏ای از تفسیر عبیدی دانست، افزون بر این که عطف سند بر سندهایی دیگر که عبیدی در آنها نقش‏آفرینی نمی‏کند، احتمال اخذ حدیث از کتاب‏های عبیدی را ضعیف‏تر می‏سازد.