ابو جعفر محمّد بن احمد علوی، راوییای ناشناخته است که در الاختصاص از احمد بن علی بن ابراهیم و احمد بن زیاد بن جعفر همدانی نقل میکند. نفر بعد، احمد بن زیاد بن جعفر همدانی است که در کتابهای روایی، تنها از علی بن ابراهیم نقل میکند و یک راوی ثقه و معتمد شناخته میشود.۱ هیچ یک از کسانی که علوی از آنها نقل میکند، صاحب کتاب و تألیف نیستند و گویا راویان و ناقلان آثار علی بن ابراهیم اند. سند روایت فوق در الاختصاص به یونس بن عبد الرحمن منتهی میشود و چنین مینماید که علی بن ابراهیم از طریق عبیدی از کتابهای یونس نقل کرده است، هر چند که محتوای حدیث، پرسش و پاسخ میان راوی و امام، وجود آن را در کتاب المسائل عبیدی محتمل میسازد.
طریق ۵: محمّد بن موسی بن المتوکّل، عن علیّ بن إبراهیم، عن محمّد بن عیسی بن عبید... (معانی الأخبار)
یک نقل از این طریق وجود دارد که از طریق محمّد بن موسی بن متوکّل عطّار قمی، از مشایخ مهمّ شیخ صدوق۲ و راویانِ علی بن ابراهیم،۳ به علی بن ابراهیم منتهی میشود و همانند دو طریق گذشته، از عبیدی به یونس منتهی میشود و محتملاً روایت در کتابهای یونس بوده است.
طریق ۶: محمّد بن الحسن الصفّار، عن محمّد بن عیسی بن عبید (بصائر الدرجات)
چنان که در بررسی طرق به آثار محمّد بن عیسی بن عبید دیدیم، شیخ صدوق از رهگذر
1.. ر. ک: رجال ابن داوود: ص۲۸ ش۷۷، خلاصة الأقوال، ص۱۹ ش۳۷. برای بررسی بیشتر در بارۀ سندهای الاختصاص، ر. ک: مقالۀ «اسناد الاختصاص»، سیّد جواد شبیری، مجموعه مقالات کنگرۀ شیخ مفید: ش ۹۲، ۱۴۱۳ق، ص ۲۲۶ ـ ۲۷۱.
2.. صدوق ۱۶۲۷ نقل از او دارد.
3.. در آثار صدوق، ۹۳ نقل از علی بن ابراهیم دارد و به نظر میرسد از واسطههای صدوق به کتابها و روایات قمی است.