عدم مشابهت راوی اصلی در این سند با سند فهرست‏ها، شاید از کثرت نقل عبیدی از ابن سنان بتوان دسترسی او به میراث حدیثی محمّد بن سنان را کشف کرد.

کتاب علی بن حکم کوفی

واسطه دو روایت (۲۵/۱ در صد کلّ روایات) نقل شده از سیف بن عمیره و محمّد بن فضیل صیرفی به وسیله عبیدی،^۱ علی بن حکم انباری است و ممکن است روایت از کتاب او گرفته شده باشد. البتّه راوی کتاب ابن حکم در فهرست‏های عبیدی نیست؛ ولی شهرت کتاب علی بن حکم و رابطه روایی در خور توجّه میان عبیدی و او می‏تواند نشانه‏ای از اخذ از نگاشته او باشد.

نسخه هشام بن ابراهیم عبّاسی مشرقی بغدادی

مشرقی، کتابی مشهور دارد؛ ولی عبیدی در جرگه راویان آن نیست. با این وجود، چهار روایت (۳۶/۲ در صد) از روایات تفسیری عبیدی، از مشرقی نقل شده^۲ که با توجّه به وابستگی اندیشگانی مشرقی به طیف فکری یونس بن عبد الرحمن^۳ و در نتیجه هم‏افق بودن عبیدی با او و همچنین ارتباط روایی این دو تن در سایر اسانید می‏توان گفت که محمّد بن عیسی از کتاب مشرقی بهره برده است.

حسین بن سعید در فهرست‏ها شباهت ندارد، ولی با توجّه به شهرت کتاب‏های حسین بن سعید و نقل‏های محمّد بن عیسی از او در سایر روایات، بهره‏گیری از مکتوبات حسین بن سعید بعید نیست.

کتاب‏های حسن بن محبوب کوفی

دو روایت تفسیری (۲۵/۱ در صد کلّ روایات) از طریق محمّد بن عیسی از حسن بن محبوب نقل شده است.^۱ مشابهتی میان سند این روایات و طرق کتاب‏های حسن بن محبوب وجود ندارد؛ امّا در نظر داشتن شهرت کتاب‏های حسن بن محبوب در جامعه شیعه و نقل‏های عبیدی از او در دیگر روایات می‏تواند نشانه اخذ از نگاشته‏های ابن محبوب باشد.

کتاب‏های صفوان بن یحیی کوفی

یک روایت^۲ (۶۲/۰ در صد مجموع احادیث) ممکن است از کتاب‏های صفوان بن یحیی گرفته شده باشد. عبیدی در شمار راویان آثار وی نیامده است و تنها بر پایه شهرت کتاب‏های صفوان در میان شیعیان و نقل‏های فراوان عبیدی از او چنین احتمالی می‏توان داد.

کتاب‏های محمّد بن سنان زاهری کوفی

ابن سنان در شانزده روایت (ده در صد) از احادیث تفسیر عبیدی، حلقه مشترک است^۳ و