میکنند اسم اعظم از حروفی تشکیل شده است، بیاناتی رمزگونه و مثالهایی برای تفهیم حقایق اند.۱ مضمون این حدیث، در احادیث دیگر نیز دیده میشود.۲
سوره قصص
ائمّه علیهم السّلام وجه الهی (قصص: آیه ۸۸)
۱۱۲.طریق ۱۶، عَن مُحَمَّدِ بن إِسماعِیلَ بنِ بَزِیعٍ، عَن مَنصورِ بن یونُسَ، عَن جَلِیسٍ لَهُ، عَن أبی حَمزَةَ، عَن أبی جَعفَرٍ علیه السّلام، قالَ: قُلتُ فی قَولِ اللّٰهِ عز و جل ( كُلُّ شَىْءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ) قالَ: یا فُلانُ! فَیَهلِكُ كُلُّ شَیءٍ وَ یَبقَى وَجهُ اللّٰهِ عز و جل؟ وَ اللَّهُ أَعظَمُ مِن أَن یُوصَفَ! وَ لٰكِن مَعناها: كُلُّ شَیءٍ هالِكٌ إِلّا دِینَهُ، وَ نَحنُ الوَجهُ الَّذی یُؤتَى اللَّهُ مِنهُ، وَ لَن یَزالَ فی عِبادِ اللّٰهِ ما كانَت لَهُ فیهِم رُوبَةٌ. قُلتُ: وَ ما الرُّوبَةُ؟ قالَ: الحاجَةُ، فَإِذا لَم یَكُن لَهُ فیهِم رُوبَةٌ رَفَعَنا اللَّهُ فَصَنَعَ ما أَحَبَّ.۳
گونهشناسی و تخریج: روایت، ابتدا دلالت «وجه» بر معنای ظاهری خود در آیه را رد کرده و «وجه اللّٰه» را به معنای «دین خداوند» گرفته است و در پی آن، ائمّه علیهم السّلام را که دعوت کنندگان به دین الهی هستند، به عنوان وجه معرّفی کرده است. این تفسیر مبنی بر آن است که برای وجه، معنایی وسیع در نظر بگیریم که شامل ذات الهی و تمام متعلّقات ربّانی آن چون دین و داعیان به دین هم بشود.۴ بر این اساس، روایت از نوع «تفسیری - تبیینی» است. این روایت در منابع متعدّدی گزارش شده است.۵
1.. ر. ک: المیزان فی تفسیر القرآن: ج۶ ص۲۵۴، ج۸ ص۳۵۳ - ۳۵۴، ۳۵۶ و ج۱۵ ص۳۶۳.
2.. ر. ک: بصائر الدرجات: ص۲۰۸ - ۲۱۰.
3.. كمال الدین و تمام النعمة: ج۱ ص۲۳۱.
4.. ر. ک: الفرقان فى تفسیر القرآن بالقرآن: ج۲۲ ص۴۲۱ - ۴۲۲. علّامه طباطبایی بر آن است که اگر «وجه» به دین تفسیر شود، مراد از «هلاک» فساد و عدم اثر است (ر. ک: المیزان فی تفسیر القرآن: ج۱۶ ص۹۴).
5.. ر. ک: تفسیر القمّی: ج۲ ص۱۴۷ (فإنّه حدّثنی أبی، عن ابن أبی عمیر، عن منصور بن یونس، عن أبی حمزة، عن أبی جعفر علیه السّلام...)، المحاسن: ج۱ ص۲۱۸ (عنه، عن محمّد بن إسماعیل بن بزیع، عن منصور، بن یونس، عن جلیس لأبی حمزة الثّمالی، عن أبی حمزة، قال...) (روایت در این نقل تا عبارت((«... الوجه الّذی یُؤتى منه» آمده است، الإمامة و التبصرة من الحیرة: ص۹۲ (و عنه، عن محمّد بن عیسى، عن محمّد بن إسماعیل بن بزیع، عن منصور بن یونس، عن جلیس له، عن أبی حمزة، عن أبی جعفر علیه السّلام، قال...)، بصائر الدرجات: ج۱ ص۶۵ (حدّثنا یعقوب بن یزید، عن ابن أبی عمیر، عن منصور، عن جلیس له، عن أبی حمزة، قال...)؛ بصائر الدرجات: ج۱ ص۶۶ (حدّثنا أحمد بن محمّد، عن الحسین بن سعید، عن محمّد بن إسماعیل، عن منصور، عن أبی حمزة، عن أبی جعفر علیه السّلام قال...) (روایت در این نقل، تا عبارت «... و نحن الوجه الّذی یؤتى اللّٰه منه» آمده است)، تأویل الآیات الظاهرة: ج۱ ص۴۱۸ (و یؤیده ما رواه علی بن إبراهیم، عن أبیه، عن ابن أبی عمیر، عن منصور بن یونس، عن أبی حمزة، عن أبی جعفر علیه السّلام قال...).