۲۶۹)،۱ تسلیم در برابر ائمّه برای «حسنه» (شورا: آیه ۲۳)، مودّت اهل بیت (تکویر: آیه ۸ و ۹)۲ و شمول غفران الهی بر هدایت یافتگان به ولایت ایشان (طه: آیه ۸۲) سخن میگوید.
بهری دیگر از این جری و تطبیقها (نُه روایت) به مخالفان با ولایت اهل بیت و شیوه برخورد آنها با مقوله ولایت بویژه در روزگار پیامبر صلی الله علیه و آله مربوط میشود. معرّفی شک کننده در ولایت به عنوان مصداق «فاسق» در آیه ۱۰۲ اعراف،۳ کسانی که در برابر ائمّه ایستادهاند به عنوان مصداقهای آیه ۱۱ سوره حج، ترک امام حسن علیه السّلام و بیعت با معاویه شرّ خواسته شده برای زمینیان که در آیه ۱۰ سوره جن از آن سخن رفته،۴ بازشناخت غاصبان خلافت به مثابه طاغوت و چرایی فرو نیامدن انتقام بر منکران ولایت و رسیدن زمانه آن به هنگام ظهور بر پایه آیه ۲۵ سوره فتح۵ از این جملهاند. تکذیب و انکار پیامبر صلی الله علیه و آله در موضوع ولایت (انعام: آیه ۳۳)، تنگی سینه پیامبر خدا در اثر آگاهی از نفاق نسبت به وصیّ خود (حجر: آیه ۹۷)،۶ سفارش خداوند به پیامبر صلی الله علیه و آله برای غم نخوردن بر واکنش قوم در برابر اعلان فضل اهل بیت (نحل: آیه ۱۲۷) و همچنین سفارش به پیامبر خدا برای مقابله با برخوردها در برابر اعلان فضل اهل بیت (زخرف: آیه ۸۹)۷ از جمله روایاتی هستند که آیات قرآنی را به مقابلهها و مخالفتها با ولایت اهل بیت مرتبط میسازند.
سه روایت از روایات جری و تطبیق به مقوله «خداشناسی» مربوط میشود که هر سه، آیه (لَّا تُدْرِكُهُ ٱلْأَبْصَارُ) را بر عدم ادراک خداوند به وسیله اوهام تطبیق داده.۸ یک
1.. ر. ک: ح ۱۹ - ۲۰. ۲. ر. ک: ح ۱۲۹.
2.. ر. ک: ح ۱۵۱. ۴. ر. ک: ح ۹۶.
3.. ر. ک: ح ۶۲. ۶. ر. ک: ح ۱۰۱.
4.. ر. ک: ح ۱۴۹. ۸. ر. ک: ح ۳۶.
5.. ر. ک: ح ۱۳۵. ۱۰. ر. ک: ح ۵۴.
6.. ر. ک: ح ۸۴. ۱۲. ر. ک: ح ۸۸.
7.. ر. ک: ح ۱۳۱. ۱۴. انعام: آیۀ ۱۰۳.
8.. ر. ک: ح ۵۵ - ۵۷.
