یحیی بنَ أَكثَمَ‏ سَأَلَ مُوسَى بنَ مُحَمَّدٍ عَن مَسائِلَ، وَ فِیها: أَخبِرنا عَن قَولِ اللّٰهِ: (أَوْ يُزَوِّجُهُمْ ذُكْرَانًا وَ إِنَاثًا)، فَهَل یُزَوِّجُ اللَّهُ عِبادَهُ الذُّكرانَ وَ قَد عاقَبَ قَوماً فَعَلُوا ذٰلِكَ؟! فَسَأَلَ مُوسَى أَخاهُ أَبا الحَسَنِ العَسكَرِیَّ علیه السّلام، وَ كانَ مِن جَوابِ أبی الحَسَنِ علیه السّلام؟! امّا قَولُهُ (أَوْ يُزَوِّجُهُمْ ذُكْرَانًا وَ إِنَاثًا)، فَإِنَّ اللّٰهَ تَبارَكَ وَ تَعالَى یُزَوِّجُ ذُكرانَ المُطِیعینَ إِناثاً مِنَ الحُورِ العِینِ، وَ إِناثَ المُطِیعاتِ مِنَ الإِنسِ مِن ذُكرانِ المُطیعینَ،‏ وَ مَعاذَ اللّٰهِ أَن یَكُونَ الجَلیلُ عَنَى ما لَبَّستَ عَلى نَفسِكَ تَطَلُّباً لِلرُّخصَةِ لِارتِكابِ المَأثَمِ، قالَ:‏ (وَمَن يَفْعَلْ ذَٰلِكَ يَلْقَ أَثَامًا * يُضَٰعَفْ لَهُ ٱلْعَذَابُ يَوْمَ ٱلْقِيَامَةِ وَيَخْلُدْ فِيهِ مُهَانًا)^۱ إِن لَم یَتُب‏.^۲

گونه‏شناسی و تخریج: چنان که از مستندات تاریخی بر می‏آید، غلات این آیه را دستاویزی برای اباحیگری و حلّیت لواط قرار داده بودند^۳ و امام علیه السّلام با این روایت «تفسیری - تبیینی»، شبهه مربوط به آیه را می‏زداید. این روایت در منابع دیگر نیز نقل شده است.^۴

سوره زخرف

سفارش به پیامبر خدا برای مقابله با برخوردها در برابر اعلان فضل اهل بیت (زخرف: آیه ۸۹)

۱۳۱.طریق ۲۸^۵، عَن محمّد بن سِنانٍ، عَن إِسماعِیلَ بن جابِرٍ وَ عَبدِ الكَرِیمِ بن عَمرٍو، عَن عَبدِ الحَمِیدِ بن أبی الدَّیلَمِ، عَن أبی عَبدِ اللَّهِ علیه السّلام، قالَ:... فَلَم تَزَلِ الوَصِیَّةُ فی عالِمٍ بَعدَ عالِمٍ حَتّی دَفَعوها إِلى مُحَمَّدٍ صلی الله علیه و آله، فَلَمّا بَعَثَ اللَّهُ عز و جل محمّداً صلی الله علیه و آله أَسلَمَ لَهُ العَقِبُ مِنَ المُستَحفِظینَ وَ كَذَّبَهُ بَنو إِسرائِیلَ، وَ دَعا إِلى اللّٰهِ عز و جل وَ جاهَدَ فی سَبِیلِهِ، ثُمَّ أَنزَلَ اللَّهُ جَلَّ ذِكرُهُ - عَلَیهِ أَن أَعلِن فَضلَ وَصِیِّكَ، فَقالَ: رَبِّ، إِنَّ العَرَبَ قَومٌ جُفاةٌ لَم یَكُن فیهِم

گونه‏شناسی و تخریج: روایت از نوع «آیه شناخت» است. معرّفی معصومان خاندان نبوی به عنوان مصداق انحصاری «اهل بیت» در روایات شیعه بسیار دیده می‏شود.^۱

تسلیم در برابر ائمّه علیه السّلام، به دست آوردن حسنه (شورا: آیه ۲۳)

۱۲۹.طریق۶، عن فضّالةَ، عَن أَبانٍ، عَن مُحَمَّدٍ بن مُسلِمٍ، عَن أبی جَعفَرٍ علیه السّلام‏؛ فی قَولِ اللّٰهِ تَعالَى‏: (وَ مَن يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَّزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنًا) قالَ: الِاقتَرافُ التَّسلِیمُ لَنا، وَ الصِّدقُ عَلَینا، وَ لا یَكذِبُ عَلَینا.^۲

گونه‏شناسی و تخریج: روایت، یکی از مصداق‏های به دست آوردن حسنه را تسلیم در برابر ائمّه علیهم السّلام، صدق و عدم کذب بر آنان شمرده و بنا بر این، از نوع «جری و تطبیق» است. طرق متعدّد این روایت در مصادر دیگر نیز وجود دارد.^۳

نفی برداشت اباحه‏گرانه از آیه (شورا: آیه ۵۰)

۱۳۰.طریق ۴۶^۴ و طریق ۳^۵، عَن مُحَمَّدِ بن إِسماعِیلَ الرّازیِّ، عَن مُحَمَّدِ بن سَعِیدٍ؛ أَنَّ