مورد رحمت الهی هستند و میتوانند موالی خویش را بسنده باشند و آنان را یاری نمایند. به دیگر سخن، حدیث در صدد تبیین مقام شفاعت برای ائمّه علیهم السّلام به اذن و رحمت الهی است و از این رو میتوان آن را «تفسیری - تبیینی» دانست. این روایت با الفاظی متفاوت و با طریقی دیگر در تأویل الآیات الظاهرة آمده است،۱ چنان که روایات هممضمون متعدّدی نیز دارد.۲
۲۸. طریق ۱، عَن یونُس بن عَبدِ الرَّحمٰنِ، عَن إِسحاقَ بن عَمّارٍ، عَن شُعَیبٍ، عَن أبی عَبدِ اللَّهِ علیه السّلام؛ فی قَولِهِ عز و جل: (يَوْمَ لَا يُغْنِى مَوْلًى عَن مَّوْلًى شَئْاً وَ لَا هُمْ يُنصَرُونَ * إِلَّا مَن رَّحِمَ ٱللَّهُ)، قالَ: نَحنُ وَ اللّٰهِ الَّذینَ رَحِمَ اللَّهُ، وَ الَّذینَ استَثنى، وَ الَّذینَ تُغنی وَلایَتُنا.۳
گونهشناسی و تخریج: این روایت نیز مانند روایت پیشین، از نوع «تفسیری - تبیینی» است. مضمون کلّی این روایت در روایات دیگر به چشم میخورد.۴
سوره محمّد
سبب نزول آیه (محمّد: آیه ۱۶)
۲۹. طریق ۲، عَن أبی مُحَمَّدٍ الأَنصارِیّ - وَ كانَ خَیِّراً -، عَن صَبّاحٍ المُزَنِیِّ، عَنِ الحارِثِ بن حَصِیرَةَ، عَنِ الأَصبَغِ بن نُبّاتَةَ، عَن عَلِی علیه السّلام، أَنَّهُ قالَ: كُنّا نَكونُ عِندَ رَسولِ اللّٰهِ صلی الله علیه و آله فَیُخبِرُنا بِالوَحیِ، فَأَعیهِ أَنا دونَهُم وَ اللّٰهِ وَ ما یَعونَهُ هُم، وَ إِذا خَرَجوا قالوا لی، ماذا قالَ آنِفاً؟۵
گونهشناسی و تخریج: حدیث، فضای کلّی آیه را توضیح میدهد که گروهی از منافقان در محضر پیامبر صلی الله علیه و آله، وحی را میشنیدند، بی آن که آن را فراگیرند، حال آن که علی علیه السّلام آن را به
1.. همان: ج۱ ص۵۵۷ (و روى أیضاً عن الحسین بن أحمد عن محمّد بن عیسى عن یونس بن عبد الرّحمن عن إسحاق بن عمّار عن شعیب عن أبی عبد اللَّه علیه السّلام...).
2.. برای نمونه، ر. ک: الفضائل، ابن شاذان قمی: ص۱۳۹، الكافی: ج۱ ص۴۲۳، تأویل الآیات الظاهرة: ص۵۵۶ - ۵۵۷.
3.. تأویل الآیات الظاهرة: ص۵۵۶.
4.. برای نمونه، ر. ک: الكافی: ج۱ ص۴۲۳، تأویل الآیات الظاهرة: ص۵۵۶ - ۵۵۷.
5.. تأویل الآیات الظاهرة: ص۵۶۸.