معناشناسان شناختی معتقدند هدف آنان کشف مفهومسازی گوینده یک متن است و این در حقیقت به معنای کشف مرادهای متکلم خواهد بود و به همین دلیل نباید اساساً درپی واقعه خارجی بود، بلکه باید به مقصود گوینده از متنی که به کار برده نظر داشت. این درست است که درباره خداوند الگوهای بشری حاکم نیست، اما مخاطب کلام الهی انسان است و خداوند مراد خود را با ابزاری انسانی - زبان - بیان کرده است. بنابراین به سبب آنکه یک سوی اضافه کلام الهی، انسان است (با محدودیتهای خاص انسان) و ابزار انتقال معنا نیز زبان بشری است که با همان مفاهمه میان بشر صورت میگیرد، خداوند در انتقال مفاهیم و مراد جدی خود مفهومسازیهای خاص خود را خواهد داشت.
اگر خداوند در زبان تجلی کرده و با همان زبان بشر سخن گفته است میتوانیم از ابزارهای تحلیل زبان بشر در تحلیل کلام خدا سود بجوییم. همانطوری که دانشمندان مسلمان در قرون گذشته برای تحلیل کلام خدا از ابزارهای تحلیل زبان عربی کمک گرفتهاند ما هم میتوانیم از قواعد و اصول زبانشناسی برای این منظور کمک بگیریم.۱
قرآن خود استفاده از ابزار انسانی برای انتقال معنا به بشر را تأیید میکند: (هذا بَیانٌ لِلنَّاس).۲ براساس این آیه، قرآن بیانی برای عامه مردم است و برای آنکه مفاهیم و مقاصد خود را به آنان انتقال دهد از زبان خود آنان بهره برده است. تنها تفاوت میان مفهومسازی خداوند و انسان این است که مفهومسازی درباره خداوند از اراده و مشیت الهی سرچشمه میگیرد اما انسان - در بسیاری
