مردمان ناحیه شبه قاره زنجیرزنی، سینه‌زنی، شبیه‌گردانی و قمه‌زنی است و از دیرباز در این منطقه رواج داشته است؛^۱ درحالی‌که راجع به دیگر مناطق مورد سکونت شیعیان این شیوه عزاداری به عنوان سنت رایج آن نواحی ذکر نشده است.^۲

در عین حال حتی اگر قبول کنیم که این شیوه از مسیحیت وارد شده باز هم نمی‌‌توان شباهت در پیش زمینه عقیدتی آنها را پذیرفت.

فدا: استفاده ایشان از واژه «passion»^۳ برای شهادت امام حسین علیه السلام به جای واژه «Martyrdom» نیز جای تأمل دارد. این واژه اساساً برای مصائب و شهادت حضرت عیسی علیه السلام - البته به اعتقاد مسیحیان - در به صلیب کشیده شدن او مورد استفاده قرار می‌گیرد و لفظ «passion of Christ» در میان مسیحیان بسیار رایج است؛ به طوری که می‌‌توان ادعا کرد برای مسیح علم شده است. مسیحیان باور دارند که ایشان به صلیب کشیده شد و رنج برد تا همه انسان‌ها از گناه نخستین خود خلاصی یابند. او امام حسین علیه السلام و شهادت ایشان را نیز با همین دیدگاه مورد بررسی قرار می‌دهد. وی از شهادت ایشان به عنوان بزرگ‌ترین کنش رستگاری بخش از نظر شیعه نام می‌برد^۴ و در چند جای دیگر نیز بر رستگار شدن شیعیان در پناه این جریان و مراسم مربوط به آن ‌تأکید می‌کند.^۵

به طور مشخص این دیدگاه یک اندیشه متأثر از مسیحیت و آموزه «فدا» می‌باشد. اگر چه شیعیان با شرکت در مراسم عزاداری امید دارند تا حضرت سیدالشهدا علیه السلام شفیع آنها در روز قیامت باشد، اما این مسئله با نگاه مسیحیت به رنج و مصلوب شدن مسیح تفاوت دارد.

پشت خود ضربه زده، به عزاداری می‌پردازند. البته این شلاق زدن به نوعی سهیم کردن خود در رنج‌هایی است که مسیح برای خرید گناهان نوع انسان، ناچار به تحمل آنها شده نه جهت عزاداری برای مرگ مسیح.^۱ اما در نقطه مقابل، شیعیان تنها برای عزاداری این اعمال را انجام می‌‌دهند و این امور، شکل‌های مختلف عزاداری است که از دیرباز وجود داشته است و نمی‌توان برای آنها این‌چنین نمادسازی کرد. مثلاً زنجیرزنی یکی از شکل‌های عزاداری است که از شبه جزیره هند وارد ایران شده است. آنان با زنجير و چوب‌هاى ميخ‌دار بر پشت خود مى‏زنند و در پى زنجيرزدن، از بدن آنان خون جارى مى‏شود. زنجيرزنى از هند و پاکستان به ايران آمده است با اين تفاوت که در ايران زنجيرزنى به صورت معمولى و بدون خون‌ريزى است.^۲ به نظر می‌‌رسد این شیوه عزاداری از اعمال هندوان گرفته شده چرا که اکنون نیز مرتاضان هندی با چنین وسایلی بدن خود را ریاضت می‌‌دهند. البته بعضی نیز اعتقاد دارند که این نوع عزاداری از شیوه مسیحیان کاتولیک گرفته شده است اما با توجه به میزان ارتباط فرهنگی مسیحیان با ایرانیان و نیز زمان ورود این نوع عزاداری به ایران^۳، این احتمال بسیار بعید به نظر می‌‌رسد.

به علاوه در کتاب‌هایی که در شرح عزاداری‌های سنتی شیعیان در نواحی مختلف جهان چاپ شده است به این موضوع اشاره گردیده که عزاداری سنتی