سازماندهی می‌شوند. تشکیلات مراسم از مکانی به مکان دیگر متفاوت است. برای مثال در شهر کاظمین زنجیرزن‌ها بعد از ظهر عاشوراء و سینه‌زن‌ها غروب عاشورا خود را لطمه می‌زنند. افرادی که با شمشیر و چاقو بر سر خود می‌زنند این عمل را صبح روز عاشورا انجام می‌دهند.
همانند ایران، دسته‌ها به هنگام عبور از فضای باز یا میدان‌ها، به منظور خواندن نوحه‌هایی (مرثیه‌هایی) درباره حوادث مختلف کربلا، مانند ازدواج قاسم، توقف می‌کنند. در این مراسم هیچ نمایش پانتومیم‌گونه‌ای وجود ندارد و فقط مداحی انجام می‌شود، و طی آن، جمعیت احاطه‌کننده مانند گروه هم‌سرایان عمل کرده و گاهی بند ترجیع نوحه را تکرار کرده و گاهی سینه می‌زنند.۱
مجلس، که در عراق تعزیه یا ذکر نامیده می‌شود، می‌تواند در صحن مسجد، در حسینیه، در خانه مردم و یا تقریباً در هر مکان مناسبی برای چنین مراسمی، برگزار گردد. در خلال دهه اول محرم یک خطیب یا قاری (واعظ یا سخنور) واقعه شهادت حسین [علیه السلام] را بازخوانی، و عموماً داستان مربوط به هر روز محرم را همان روز روایت می‌کند.۲ همانند ایران صحنه‌ها و موضوعات اصلی، متعدد، غنی و معمولاً مبتنی بر کتب مقاتل هستند. موضوع اصلی و کلی با درگذشت حسین [علیه السلام] در نبرد کربلا و نیز سرنوشت خانواده‌اش ارتباط دارد که در قالب داستان‌ها، اسطوره‌ها و افسانه‌های مختلف ارائه می‌شود.
محل اجتماع با فرش‌های گرانبها زینت داده می‌شود. پارچه‌های سیاه از دیوار آویخته شده، پرچم‌های سیاه برافراشته می‌شود و دیگر ساز و برگ نماد نبرد مانند سپر، کلاه‌خود و شمشیر نصب می‌گردد. همه این اشیاء به تولید فضایی منجر
