اشاره دارد، مبنی بر ‌این‌که ‌‌امام [علیه السلام] دائماً علم را از منبعی فرابشری دریافت می‌‌کند و از این رو، محدَّث است، یعنی کسی که فرشته با او سخن می‌‌گوید). این عقیده چنان محرمانه محسوب می‌شد که حتی از برخی یاران نزدیک ‌‌امام [علیه السلام] نیز مخفی نگاه داشته می‌شد.^۱

باور ‌‌امامی رجعت (با معنای لغوی «بازگشت») مورد مناسب دیگری است. این باور، که ابتدا بین کیسانیه پدید آمد، بر زنده شدن برخی از مردگان قبل از قیامت مبتنی است؛^۲ و رقبای ‌‌امامیه، این باور را یکی از عقاید متمایز مکتب تشیع ‌‌امامی می‌دانستند. مثلاً ابوالحسین خیاط (د. حدود ۳۰۰ق/۹۱۳م)، از متکلمان معتزلی، می‌گوید ‌‌امامی‌ها چون می‌‌دانند که از نظر جامعه اسلامی پایبندی به عقیده رجعت موجب کفر می‌شود، آن را کتمان کرده و حتی در مجامع خود نیز اشاره‌‌ای به آن نمی‌‌کنند، بلکه تنها در کتب سرّی خود به آن اشاره می‌‌کنند.^۳

۲.۱.۳. متون

هم از نظر شیعه و هم از نظر اهل سنت، قرآن سخن اعجازآمیز خداوند است. اما با این حال به باور برخی شیعیان اولیه، قرآن اصلی از نسخه تجدید نظر شده آن

آدم [علیه السلام] معین شده بود، وی را کشته است. با تولد شیث [علیه السلام]، خداوند به آدم دستور داد که او را جانشین (‌وصی) خود قرار دهد، اما این حقیقت را کتمان کند. در نتیجه رسم (سنت) کتمان وصیت پی‌ریزی شد.^۱

برخی عقاید دیگر که باید مخفی نگاه داشته شوند، در گفت‌وگویی میان ابوحمزه ثمالی و علی زین العابدین [علیه السلام] آمده است. ابوحمزه نظر ‌‌امام [علیه السلام] را در رابطه با سه موضوع خواستار شد و تقاضا کرد که جواب‌‌ها بر اساس تقیّه نباشد (تقاضایی که قطعاً نشان می‌دهد ثمالی این موضوعات را بالقوه خطرناک می‌دانسته است). زین‌العابدین [علیه السلام] این تقاضا را پذیرفت. اولین سؤال راجع به ابوبکر و عمر بود (که در حدیث با تعبیر فُلانٌ و فلانٌ به‌‌‌ آن‌ها اشاره شده):^۲ ‌‌امام گفت  [تمام] لعنت‌های خداوند بر آنان است، و آن دو بی‌‌‌‌‌ایمان و مشرک از دنیا رفتند. سؤال دوم راجع به توانایی ائمه [علیهم السلام] در آوردن معجزاتی از قبیل زنده کردن مردگان و راه رفتن روی سطح آب بود؛ و جواب این بود که‌‌‌ آن‌ها قادر به چنین کارهایی هستند. زین العابدین [علیه السلام] در پاسخ به سومین سؤال تأکید کرد که هر یک از ائمه [علیهم السلام]، علاوه بر اطلاعاتی که در هر ساعت  [به آنها] می‌رسد، همان علم پیامبر [صلی الله علیه و اله] را دارند.^۳

هر پاسخ به عقیده سرّیِ متفاوتی ناظر است. اولین پاسخ راجع به اعتقاد به گناهکار یا حتی ملحد بودن اصحاب پیامبر [صلی الله علیه و اله] به طور کلی، و سه خلیفه اول به طور خاص، می‌‌باشد. پاسخ دوم بخشی از مجموعه عقاید مربوط به خصوصیات فرابشری ائمه [علیهم السلام] را شکل می‌‌دهد. پاسخ سوم به طور خاص به یکی از این عقاید