منجر به دشمنی غالیان با زراره شده بود. دشمنی غالیان با زراره، محمد بنمسلم، برید بنمعاویه و ابوبصیر به حدی بود كه غالیان از راه دشمنی با زراره و این سه تن شناخته میشدند.۱ حمران در مورد ادعای ابوالخطاب درباره نبوت ائمه علیهم السلام - که متأثر از نگرش غلط وی به مسئله تحدیث بود - از امام صادق علیه السلام میپرسد و آن حضرت علیه السلامآن را رد میکند.۲ در گزارشی دیگر عبداللّه بنبکیر از امام صادق علیه السلام در مورد ابتلای مؤمنان به بیماری برص و مانند آن پرسش میکند؛۳ مبتلا نشدن مؤمنان به جذام و برص و بیماریهایی از این نوع، از اندیشههای مغیرة بنسعید بوده است.۴
رویکرد زراره و خاندانش در مواجهه با متهمان به غلو، شناخت صحیح آنان، نقد و اصلاح دیدگاهشان بوده است. نخستین اقدام در شناختِ صحیحِ متهمان به غلو، پرسش از شخصیت آنان از امامان علیهم السلام است. زراره از امام صادق علیه السلام در مورد جابر بنیزید جعفی پرسید و امام علیه السلام فرمود: او را بیش از یک بار در محضر پدرم ندیدهام و تا کنون به نزد من نیامده است.۵ سعی در اصلاح اندیشه این گروه و انتقاد از رفتار آنان در نزد ائمه علیهم السلام دیگر اقدام آلاعین بوده است؛ برای نمونه، زراره در نزد امام صادق علیه السلام از همنشینی مفضل با افراد سبک انتقاد كرده است.۶
عرضه اندیشه «تفویض امور از جانب خداوند به امامان علیهم السلام» که موجب
1.. همان، ص۱۳۷۔۱۳۸.
2.. صفار، بصائر الدرجات، ص۲۵۸.
3.. کلینی، الکافی، ج۲، ص۲۵۸.
4.. محمَّد بن یحیى عن محمّد بن الحسین عن صفوان عن معاویة بن عمَّار عن ناجیة قال قلت لأَبی جعفر علیه السلام إن المغیرة یقول إنَّ المؤمن لا یبتلى بالجذام و لا بالبرص و لا بكذا و لا بكذا فقال إن كان لغافلا عن صاحب یاسین إنَّه كان مكنَّعا ثم رد أَصابعه فقال كأَنِّی أَنظر إلى تكنیعه أَتَاهم فأَنذرهم ثم عاد إلیهم من الغد فقتلوه ثم قال إن المؤمن یبتلى بكل بلیة و یموت بكل میتة إلَّا أَنّه لا یقتل نفسه (همان، ج۲، ص۲۵۷).
5.. کشی، اختیار معرفة الرجال، ص۱۹۱.
6.. همان، ص۳۲۶۔۳۲۷.