می‌دانستند که از پیامبر صلی الله علیه و اله به ارث برده‌اند.۱
از دیگر ویژگی‌ها و شاخصه‌هایی که محدوده اختیارات انبیا و ائمه علیهم السلام (حجت) را روشن می‌سازد، مسئله تفویض احکام دین یا همان حق تشریع به پیامبر و ائمه علیهم السلام است. اینکه آیا پیامبر و امام فقط بازگوکننده احکام دین بوده‌اند یا حق تشریع نیز داشته‌اند، مورد سؤال شیعیان بوده است. از ظاهر روایتی چنین برداشت می‌شود که بعضی از اصحاب قیص ماصر از این مسئله بی‌اطلاع، یا حتی به آن بی‌اعتقاد بوده‌اند، تا اینکه امام صادق علیه السلام این مسئله را برایشان بیان كرده است.۲ زراره با نقل چند روایت در مورد تفویض مسائل شریعت به پیامبر اسلام صلی الله علیه و اله و ائمه علیهم السلام، این مسئله را برای جامعه شیعه روشن کرده است.۳ حمران نیز با نقل روایتی از امام باقر علیه السلام بر داشتن حق تشریع پیامبر صلی الله علیه و اله تأكید کرده است.۴
حمران هیچ روایتی در مورد تفویض احکام دین به ائمه علیهم السلام نقل نکرده، اما باید در نظر داشت كه به احتمال قوی، او نیز در حق تشریع داشتن امام با نبی تفاوتی نمی‌دیده است. روایات صادره از ائمه و عملکرد محدثان عصر حضور، دلیل روشنی خواهد بود بر اینکه امامیان نخستین و شاید بتوان گفت حمران، تفاوتی بین نبی و امام در این مسئله قائل نبوده‌اند. در برخی روایات بر حق تشریع پیامبر صلی الله علیه و اله و ائمه علیهم السلامتأكید شده است.۵ همچنین پیشوایان دین در جواب پرسش از جایگاه امام فرموده‌اند: «امام در تمامی جهات همانند نبی است، تنها تفاوت این است که ائمه نبی نیستند».۶ حتی در روایتی تفاوت پیامبر صلی الله علیه و اله با ائمه علیهم السلام در مقام نبوت و تعداد ازدواج‌های پیامبر صلی الله علیه و اله
1.. حسینی‌زاده، «نوبختیان در رویارویی با متکلمان معتزلی و امامی»، ص ۲۰۔۲۱.
2.. کلینی، الکافی، ج۱، ص ۲۶۶.
3.. برای نمونه نک: همان، ص۲۶۶- ۲۶۷.
4.. صفار، بصائر الدرجات، ص۳۸۰.
5.. کلینی،کافی، ج۱، ص۲۶۵، ۲۶۷- ۲۶۸.
6.. همان، ص۲۶۸، ۲۶۹، ۲۷۰.
