است۱ و تنها از حمران در مباحث کلامی روایت دارد؛ روایات کلامی وی از حمران در موضوع امامت است.
ـ یزید ابوخالد قماط: وی بیشترین روایات اعتقادی خویش را از حمران و همچنین بیشترین روایات اعتقادی حمران را نقل کرده است. او در مورد وجوب تبعیت از امام مفترض الطاعه، با یک زیدی مناظره کرد و مورد تحسین امام صادق علیه السلام قرار گرفت.۲
ـ حارث بن مغیره نصری: روایات اعتقادی وی تنها در مبحث امامت است و تمام آنها را از حمران نقل کرده است. با توجه به اینکه در عصر حیات وی مباحث کلامی دیگری رایج بوده، می‌توان نتیجه گرفت که حارث فقط به مسئله امامت توجه داشته و در این زمینه نیز تنها از حمران بهره برده است. این می‌تواند شاهدی باشد بر اینکه حمران در مباحث امامت شناخته شده و مرجع اصحاب بوده است.
از این رو، می‌توان حمران را مرجعی در مسائل امامت در زمانه خود دانست که علاوه بر پی‌گیری روایات امامت، مورد توجه راویان حوزه امامت نیز بوده است. امام صادق علیه السلام حارث را محل آرامش و سکینه اصحاب معرفی کرده است۳ که از جایگاه والای وی نشان دارد. شاید علت سکینه بودن آن باشد که وی روایات و مطالب زیادی در مورد امامت می‌دانست و می‌توانست ابهامات مسئله مهم امامت را حل کند.
ـ عبداللّه بن‌حمّاد انصاری: وی روایات بسیاری در مسئله امامت دارد، ولی حتی یک روایت نیز در مورد دیگر مسائل علم کلام از وی به ما نرسیده است. از او هیچ روایتی در مورد اسماء و صفات، قضا و قدر، جبر و اختیار، اراده، استطاعت و
