معناى تدبير
بنابراين ، يكى از ضرورت هاى زندگى موفّق ، برخوردارى از مهارت تدبيرگرى زندگى است و تدبير زندگى ، يعنى برنامه ريزى براى آنچه خداوند ، روزى انسان مى كند . خداوند بر اساس حكمت و مصلحت خود ، روزى انسان را مى رساند و اين انسان است كه بايد آنچه را خداوند داده است ، مديريت كند و به بهترين شكل ممكن ، مصرف نمايد .
برخى از اصحاب امام صادق عليه السلام نقل مى كنند كه گاهى حضرت ، غذاى خوبى به ما مى دادند و گاهى غذاى ساده . به ايشان عرض كرديم : اى كاش شما آينده نگرى مى كرديد تا وضعتان متعادل گردد ! حضرت در پاسخ فرمود :
همانا ما به موازات خواست خداوند تدبير مى كنيم ؛ پس هر گاه كه بگشايد ، ما هم مى گشاييم و هر گاه كه بر ما تنگ گيرد ، ما هم تنگ مى گيريم . ۱
وظيفه ما مديريت كردن منابعى است كه خداوند در اختيار ما مى گذارد و اين جاست كه انسان ، هنر خويش را به نمايش مى گذارد و در سايه آن ، زندگى خود را سامان مى دهد.
يكى ديگر از بارزترين مؤلّفه هاى تدبيرگرى «ميانه روى» در زندگى است . در ادبيات دين ، مفاهيمى مثل: اسراف و تبذير ، در مقابل تدبيرگرى زندگى قرار گرفته اند ۲ و مفاهيمى مثل: تقدير و اقتصاد ، در كنار آن . «زياده روى در مصرف» و «مصرف بى جا» نشانه بى تدبيرى است و «اندازه گيرى» و «ميانه روى» در مصرف ، نشانه حسن تدبير است . از اين رو ، همان گونه كه تدبيرگرى ، نيمى از زندگى دانسته شده است ، ميانه روى نيز نيمى از زندگى دانسته شده است . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله مى فرمايد: