اموال و فرزندان آنها تو را به شگفت نيندازد . همانا خداوند اراده كرده كه به وسيله آنها ، آنان را در دنيا عذاب كند و جان دهند در حالى كه كافرند» .
اين آيه ، روى «شگفت زدگى» دست گذاشته است و مى خواهد كه مردم در مواجهه با زندگى هاى قارونى ، شگفت زده نشوند و براى اين كار ، ماهيت ثروتمندى آنان را (كه وسيله عذاب آنها بود) بيان نموده است . كسى كه بداند ماهيت مال هاى قارونى چيست ، از ديدن آنها شگفت زده نمى شود و آن گاه كه در شگفت نشد ، چشم نمى دوزد و چون چشم ندوخت ، به مقايسه صعودى نيز اقدام نمى كند . چشم ندوختن، كليد مقايسه صعودى نكردن است . از اين رو ، خداوند متعال خواسته است كه به زندگى هاى قارونى ، چشم ندوزيم :
«وَ لَا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَ جًا مِّنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَيَوةِ الدُّنْيَا لِنَفْتِنَهُمْ فِيهِ وَ رِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَ أَبْقَى . ۱ و به آنچه گروه هايى از آنان را از آن برخوردار كرديم ، چشم مدوز ؛ كه شكوفه هاى زندگى دنيا هستند و روزى پروردگارت بهتر و پايدارتر است» .
در اين آيه شريفه ، از اين قبيل اموال به عنوان «شكوفه» ياد شده است كه عمرى كوتاه و ناچيز دارد . در مقابل ، «رزق» خداوند ياد شده كه دو ويژگى دارد : «خير بودن» و «پايدار بودن» . اگر چنين است ، نعمت هاى دنيايى قارون ها چيز ارزشمندى نيست كه چشم ها را به خود خيره كند و آن گاه كه چشم ها خيره نشدند ، مقايسه صعودى نيز رخ نمى دهد ؛ چون در واقع ، رتبه بالاترى وجود ندارد تا آرزوى آن برده شود و اين گونه مى توان به زندگى آرام و رضايت بخشى فكر كرد .