را به تسليم و خضوع در برابر خويش واداشت. يكى از رازهاى اين ايستادگى و بالندگى، ارزيابى درست و صحيح از موقعيّت بود. وقتى يزيد به حضرت زينب عليهاالسلامگفت : «كارى را كه خدا با برادرت كرد ، چگونه ديدى؟» ، حضرت در پاسخ وى فرمود :
چيزى جز زيبايى نديدم . ^۱
بدون شك ، در واقع امر ، هيچ حادثه اى براى اهل ايمان ، تلخ و نازيبا نيست؛ اما اين، براى كاهش تنيدگى و افزايش بردبارى ، كافى نيست. آنچه بايد به اين واقعيّتْ اضافه شود تا شما را زينب وار ، مقاوم سازد، «توجّه» به اين واقعيّت ، و «باور» به آن است.
براى شمايى كه اهل ايمانيد، هيچ حادثه به ظاهر تلخى ، نازيبا نيست ؛ همان گونه كه براى اهل كفر ، هيچ موقعيّت به ظاهر شيرينى ، زيبا و مفيد نيست. آنچه شما نياز داريد اين است كه به اين واقعيّت ، باور پيدا كنيد. آن گاه خواهيد ديد كه چگونه مقاوم و بردبار مى شويد.

ما امانتداريم يا مالك؟!

انسان به آنچه دارد، هم احساس تعلّق پيدا مى كند و هم نسبت به آنها دلبسته مى شود . آنچه مصيبت فقدان (مال و عزيزان) را ناخوشايند مى سازد ، احساس تعلّق انسان ، نسبت به موضوع فقدان است . بى تابى كردن و شكايت نمودنِ هنگام فقدان ، به اين دليل است كه تصوّر مى شود قدرتِ قاهرى ، چيزهايى را كه ما «مالك» آن بوده ايم ، تصاحب كرده و يا نابود كرده است .
بسيارى از كسانى كه در مصيبت هاى فقدان ، بى تاب مى شوند و از خدا شكايت مى كنند ، چنين مى پندارند كه خداوند ، به زور ، آنچه را مال آنان و

مرگ ، نيستى يا پل بهشت؟

در روز عاشورا ، امام حسين عليه السلام و ياران نزديك ايشان از سخت شدن كار و شدّت يافتن نبرد، نه تنها هيچ هراسى به دل راه نمى دادند ، بلكه چهره شان گشاده تر و بانشاط تر مى شد؛ اما گروه ديگرى نيز در سپاه ايشان بودند كه با شدّت يافتن جنگ و نزديك شدن زمان كشته شدن، هراسان تر مى شدند و به يكديگر مى گفتند: «ببينيد اين مرد (امام حسين عليه السلام ) باكى از مرگ ندارد». اين جمله ، نشان مى دهد كه آنچه آنان را تحت فشار قرار داده بود، مرگ و كشته شدن بود و آنچه مرگ را براى آنان به يك عامل فشار روانى تبديل كرده بود، تفسير نادرست از آن بود؛ اما امام حسين عليه السلام با ارائه تفسير واقعى از مرگ، آنان را نيز مقاوم و بردبار ساخت و از فشارهاى روانى ، آزاد كرد. آن حضرت به آنان فرمود:
بردبار باشيد ـ اى بزرگ زادگان ـ ، كه مرگ ، چيزى نيست جز پلى كه شما را از ناراحتى و سختى ، به باغ هاى پهناور و نعمت هاى هميشگى منتقل مى سازد. پس كدام يك از شما دوست ندارد كه از زندان ، به قصر منتقل شود؟! در حالى كه مرگ براى دشمنان شما چيزى نيست مگر همانند كسى كه از قصر ، به زندان و شكنجه ، منتقل مى شود . ^۱
از لابه لاى اين كلام نيز ، هم ناخرسندى آنان به دست مى آيد و هم نابردبارى آنان كه ريشه در تفسير نادرست از مرگ دارد. امام حسين عليه السلام با درك اين مطلب، نگرش آنان به مرگ و ارزيابى آنان از كشته شدن را تصحيح كردند و بدين وسيله ، آنان نيز دليرانه جنگيدند و به شهادت رسيدند.

مصيبت، زشت يا زيبا؟

حضرت زينب عليهاالسلام نه تسليم دشمن شد و نه تسليم بلاها؛ بلكه دشمن و بلاها