همين جهت ، از آن ، بهره بردارى نيز نمى كنيم. انسان قدرتمندى كه از قدرت خودْ بى خبر است ، ناتوان است . پس اين ما هستيم كه بايد از اين قابليت ، استفاده كنيم . در اين باره ، چند نكته وجود دارد :
الف ـ تقدّم صبر بر بلا
پيش از وقوع بلا، توان صبر كردن به وجود مى آيد. نه تنها موقعيّت جديد، توان جديد را به همراه دارد، بلكه پيش از وقوع بلا، توان بردبارى نصيب فرد مى گردد.
امام صادق عليه السلام مى فرمايد:
همانا صبر و بلا به سوى مؤمن ، سبقت مى گيرند ؛ پس بلا به او مى رسد ، در حالى كه او صبور است . ۱
در مسابقه ميان بلا و صبر ، صبر ، زودتر به انسان مى رسد . از اين رو، پيش از گرفتار شدن به بلا ، توان صبر كردن را يافته ايم. اين ، نقش مهمّى در آمادگى براى صبورى دارد ؛ پس مطمئن باشيد كه مى توانيد تحمّل كنيد.
ب ـ موازنه صبر و بلا
جالب تر اين كه ميان صبر و بلا ، موازنه نيز برقرار است . نه تنها موقعيّت جديد، نيروى جديد نيز به همراه دارد و نه تنها توان صبر، پيش از بلا نصيب انسان مى گردد، بلكه ميان صبر و بلا ، موازنه برقرار است ؛ يعنى هر اندازه ، بلا بيشتر باشد ، صبر بيشترى نيز داده مى شود . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله درباره اين موازنه مى فرمايد:
همانا صبر ، به اندازه بلا از جانب خداوند مى آيد . ۲
پس فرقى نمى كند كه مصيبت وارد شده ، كوچك باشد يا بزرگ ؛
