خاك سپرده شود؟
آيا امام حسين عليه السلام نبود كه در روز عاشورا آن همه مصيبت ديد؟ آيا بدن على اكبرش را پاره پاره نكردند؟ آيا حنجره طفل شيرخوارش را با تير سه شعبه ، هدف قرار ندادند؟ آيا برادر باوفايش حضرت ابوالفضل عليه السلام را در مقابل ديدگانش با آن وضع فجيع ، به شهادت نرساندند؟ آيا برادرزادگان و اصحاب باوفايش را در مقابل ديدگانش به شهادت نرساندند؟ آيا خود او را به شهادت نرساندند؟ آيا سر از بدنش جدا نكردند؟ آيا بدنى را كه روزگارى روى دوش رسول خدا صلى الله عليه و آله جاى داشت، زير سم ستوران ، لگدمال نكردند؟ آيا با آن وضع فجيع، خانواده اش را به اسيرى نبردند؟ آيا كاروان اُسرا آن همه سختى و رنج نكشيدند؟...
و آيا ديگر امامان معصوم عليهم السلام بيشترين دردها و مصيبت ها را نديدند؟ اگر بلا و مصيبت ، نشانه خوارى باشد، چگونه مصيبت ها و بلاهايى را كه بر سر شريف ترين بندگان خدا آمده است ، مى توان توجيه كرد؟
همه اينها نشانگر آن است كه مصيبت ها و گرفتارى ها در نزد خداوند متعال ، به معناى خوارى و ذلّت نيست ؛ بلكه برعكس، «هركه در اين بزم ، مقرّب تر است ـ جام بلا بيشترش مى دهند» و به همين جهت است كه آن بزرگواران ، چنين مصيبت هاى سخت و تلخى را تحمّل مى كردند.
معناى سختى ها
پس بايد معناى سختى ها و بلاها را دريابيم . اگر به اين معنا دست يافتيم ، آنها را زيانبار ارزيابى نمى كنيم ؛ بلكه به آنها عشق مى ورزيم. معناى سختى چيست؟
۱ . بلا ، آزمون تكامل
مهم ترين معناى بلاها ، خاصيت «رشددهندگى» آنهاست . در حالت آسايش و راحتى ، قابليت هاى نهفته انسان ، پرورش نمى يابند . شهيد