كردن دردها در سينه و سد كردن راه بروز آنها نيست . بلكه صبر يعنى مقاومت در برابر ضربه هاى حوادث (بخصوص ضربه هاى اوّليه) و مهارت در كاهش و به حداقل رساندن فشارهاى روانى حاصل از آنها ، به منظور يافتن راه مقابله صحيح و منطقى با آنها.
بنا بر اين ، نه صبر به معناى سكون و سكوت است و نه هر سكون و سكوتى نشانه بردبارى است. فرد صبور، نه به جنگ بى حاصل با سختى ها برمى خيزد و نه در برابر آنها زمينگير مى شود؛ بلكه با مقاومت و بردبارى، واقعيت ها را مى پذيرد و با جستجوى يك راه حل منطقى، به مديريت موقعيّت ناخوشايند مى پردازد.
نشانه هاى صابران
براى صابران ، نشانه هايى است كه به وسيله آنها مى توان ميزان بردبارى شان را سنجيد . براى اين كه بدانيم بردبار هستيم يا نه ، بايد نشانه هاى آن را بشناسيم . نشانه هاى صبر عبارت اند از : «ناتوان نشدن» ، «بى تابى نكردن» و «از خدا شكايت نكردن» .
صابران و بردباران ، دچار ضعف و كسالت نشده و ناتوانى ، به خود راه نمى دهند و با قدرت و قوّت ، در برابر مشكلات مى ايستند.
همچنين در برابر مشكلات بى تاب نشده و قرار خود را از دست نمى دهند .
و بالاخره آنان هرگز از خدا شكايت نمى كنند .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله درباره نشانه هاى سه گانه ياد شده مى فرمايد:
نشان شخص صابر ، سه چيز است : اوّل آن كه كسل نيست ، دوم آن كه بى تابى نمى كند ، و سوم آن كه از خداوند ـ عزّ وجلّ ـ شكايت نمى كند ؛ چه اين كه هر گاه او كسل شود ، حق را ضايع كرده است و هر گاه بى تاب گردد ، شكر را ادا نكرده است و هر گاه از خداوند ـ
