1.. قاضی عبدالجبار، المغنی، ج۱۳، ص۲۲۷: «ابِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السّلام قَالَ إِنَّ اللَّهَ جَلَّ ثَنَاؤُهُ لَیعْتَذِرُ إِلَی عَبْدِهِ الْمُؤْمِنِ الْمُحْوجِ فِی الدُّنْیا کمَا یعْتَذِرُ الْأَخُ إِلَی أَخِیهِ فَیقُولُ و عِزَّتِی و جَلَالِی مَا أَحْوجْتُک فِی الدُّنْیا مِنْ هَوانٍ کانَ بِک عَلَی فَارْفَعْ هَذَا السَّجْفَ فَانْظُرْ إِلَی مَا عَوضْتُک مِنَ الدُّنْیا قَالَ فَیرْفَعُ فَیقُولُ مَا ضَرَّنِی مَا مَنَعْتَنِی مَعَ مَا عَوضْتَنِی»؛ امام صادق علیه السّلام فرمود: خداوند متعال از بنده مؤمن خود عذرخواهی می‏کند همان گونه که برادری از برادرش عذرخواهی می‏نماید، پروردگار می‏فرماید به عزت و جلال خودم سوگند تو را از این جهت نیازمند نکردم تا خوار شوی. اکنون این پرده طبیعت را از جلو بردار تا بنگری برایت چه چیزهایی آماده کرده‏ام، امام علیه السّلام فرمود؛ او در این هنگام دیدگان خود را بالا می‏گیرد و چیزهایی را مشاهده می‏کند و می‏گوید؛ بار خدایا من در دنیا زیانی نکرده‏ام و اکنون عوض آن را دیدم (کلینی، ‏ الکافی ط - الإسلامیة).

2.. (وݩَكݨݦݦݨَاَیݧِّنݨݨْ مِنݨْ نَبِیݨّݭٍ قاٰتَلَ مَݡعݧݩَݡهُۥ رِٮݫݫݓِّىݔݧُّونَ كَٮݧݩݩݧݒݫٖیرݩٌ فَماٰ وَهَںݧݩݩݐُوا لݫِمآٰ اَصاٰݣݣٮݪݓَهݧݧݩُمݧݨْ ڡݨݐݭٖی سَبݫݫݫٖیلِ اللّٰهِ وَماٰ ضَعݨݧُفݩݧݧݧُوا وَمَا اسْٮݦݩݑَكاٰںݩݧݩݐݩُوا٭ݦݩݦ وَاللّٰهُ یُحݫݫݫِبُّ الصّاٰبِرٖینَ وَماٰ كاٰنَ ٯݦݑَوݧݨْلَهݠݧݩݩُمݨݧݧْ اِلّاݦݦݩݩٰݠٓ اَنْ قاٰلُوا رَبَّنَا اغْفِرْ لَناٰ ذُنُوبَناٰ وَاِسݨݧْرݣݣاٰڡݐݧَںݩݩݐاٰ ڡݨݐݭٖیٓ اَمْرِناٰ وَثَٮݫݓݧݧݧِّتݨْ اَقݧْداٰمَناٰ وَانݧْصُرݦݨݨݦْݣݣناٰ عَلَى الْقَوْمِ الْكاٰفِرٖینَ فَـݘاٰتݧݩݧݧݩݧݩٰىهݩُمُ اللّٰهُ ثَواٰبَ الدُّنْیاٰ وَحُسْنَ ثَواٰبِ الݨْءاݦٰخِرَةِݦݩݩ وَاللّٰهُ یُحݫݫݫِبُّ الْمُحْسِنٖینَ ) (آل‏عمران: ۱۴۶ - ۱۴۸)

3.. «إِنَّ اللَّهَ یخُصُّ أَولِیاءَهُ بِالْمَصَائِبِ لِیأْجُرَهُمْ عَلَیهَا مِنْ غَیرِ ذَنْبٍ». خداوند اولیاءخویش را به مصائب مبتلاء می‏نماید تا آنها را مأجور سازد (قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی).

4.. أَلَا وإِنَّ الشَّجَرَةَ الْبَرِّیةَ أَصْلَبُ عُودا والرَّواتِعَ الْخَضِرَةَ أَرَقُّ جُلُوداً والنَّبَاتَاتِ الْبَدْویةِ أَقْوی وقُوداً وأَبْطَأُ خُمُودا...». آگاه باشید درختان بیابانی چوبشان محکم‏تر است اما درختان سر سبز که همواره در کنار آب قرار دارند پوستشان نازکتر (و کم‏دوام‏ترند)، درختانی که در بیابان روئیده و جز با آب باران سیراب نمی‏گردند، آتششان شعله ورتر و پر دوامتر است (نهج البلاغه، نامه ۴۵).

5.. سَاعَاتُ الْهُمُومِ سَاعَاتُ الْکفَّارَات. (صدوق، محمد بن علی بن بابویه، من لایحضره الفقیه، ج۴، ص۳۹۲).

6.. مطهری، مجموعه آثار، ج۱، ص۱۵۵.

1.. آل‏عمران: ۱۸۱.

2.. یونس: ۵۲.

3.. سجده: ۲۰.

4.. حلی، کشف المراد، ص۱۱۹.