«رشدا» با آن، مراد از ضرر، گمراهی و تباهی معنوی است. در آیه دهم همین سوره واژه رشدا با واژه شر در تقابل قرار گرفته است. (وَ أَنَّا لَا نَدْرِى أَشَرٌّ أُرِيدَ بِمَن فِى ٱلْأَرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا؛ و ما نمی‏دانیم آیا برای کسانی که در روی زمین‏اند شری خواسته شده یا آنکه پروردگارشان برای آنها هدایت و خیر خواسته است).^۱ با توجه به بافت آیات درباره این تقابل، تقابلی نظام‏واره‏ای مطرح است که بیانگر تقابل اسلام و کفر، هدایت و ضلالت می‏باشد؛ لذا مراد از «رشدا» در این آیه هدایت و اسلام است. با این بیان «رشدا» در تقابل با «شر» قرار دارد و مراد از شر ضلالت و گمراهی است.