دلالت بر ظرفیت دارد، لذا بیانگر این مطلب است که گویا کبد همچون ظرفی است که انسان در آن ظرف خلق شده است. تبیین دیگر این ادعی از فرمایش امام علی علیه السّلام است که فرموده است:
۰.الدّنیا دار بالبلاء محفوفة.۱
این شیوه تعبیر، بیانگر فراگیر بودن مشقات در دوره زندگانی انسان است: (لَٯݧݑݧَدْ خَلَقݨْںݧݩݩݐَا الݨْاِںݧݐݨْساٰنَ)؛ تا او مخلوق است، سختی نیز با او همراه خواهد بود و ازآنجاکه او همیشه مخلوق است، پس سختی نیز همواره با او قرین است.
قرآن موقعیت بشر با سختیها را لحاظ میکند و دشواریها را همانند ظرفی میداند که انسان را مظروف خویش قرار میدهند. در نظام عالم، مشقات چناناند که ظرفی مظروف خویش را احاطه میکند. همانگونه که مظروف تحت اشراف و احاطه ظرف قرار دارد، سختیها نیز از هر سوی انسان را احاطه میکنند و بر وی تسلط و تصرف دارند. چگونه دیوارههای ظرف اطراف شیء موجود در ظرف را احاطه میکنند و اجازه گریز و رهایی را به مظروف نمیدهد؟ سختیها نیز برای انسان این چنین هستند؛ زندگی او را احاطه کردهاند و اجازه رهایی از مشقات را به وی نمیدهند. او پیوسته از رنجی خلاص میگردد و با رنجی دیگر گلاویز میشود.
وقتی با چنین جهانبینی به پدیده شر نگریسته شود، بشر در این دنیا هرگز به دنبال آسایش مطلق نخواهد بود. اگر چند صباحی خویش را در آسایش و وسعت دید، آن را نسبی میداند و همواره در پی آسایش و آرامش مطلق در سرای دیگر تلاش خواهد کرد. در این جهانبینی دیگر آسایش مطلق تحتالشعاع آسایش نسبی قرار نمیگیرد. این شیوه نگاه به دشواریها سبب
