1.. او از تحریم متعۀ حج و متعۀ نساء توسط عمر، برخلاف سیرۀ رسول خدا صلی الله علیه و اله و نیز بدعت نماز تراویح سخن به میان آورده است (ابن‌شبه، تاریخ مدینة المنورة، ج۲، ص۷۱۳، ۷۱۴، ۷۲۰) همچنین نقل کرده که برای اولین بار اهل کتاب، عمر را فاروق خوانده‌اند. (همان، ص۶۶۲) و عمروعاص برای نخستین بار عمر را امیرالمؤمنین خطاب کرده است. (همان، ص۶۷۹-۶۸۰).

2.. ابن‌شبه به اسنادش از ابن‌عباس خبری را نقل کرده است که در آن گزارش، عمر در گفت‌‌وگو با عبداللّه‌بن عباس به مظلومیت امام علی علیه السلام و غصب خلافت اعتراف کرده و ابن عباس نیز شجاعانه از آن حضرت دفاع نموده است. (ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۴۲، ص۳۴۹).

3.. ابن‌ناصرالدین دمشقی، توضیح المشتبه، ج۵، ص۲۸۹؛ همچنین او کتابی در موضوع قیام علویان به نام كتاب محمد و إبراهیم ابنی عبداللّه‌بن حسن تألیف کرده بود که در خور توجه است. (ابن‌ندیم، الفهرست، ص۱۲۵).

4.. در این باره می‌توان به کتاب السقیفه ابومخنف لوط‌بن یحییٰ، کتاب المبدأ و المبعث و المغازی و الوفاه و السقیفه و الرده ابان‌بن عیسیٰ بجلی، كتاب السقیفه وبیعه أبى بكر محمد‌بن عمر واقدی، کتاب السقیفه ابراهیم‌بن محمد ثقفی، کتاب السقیفه ابوعیسیٰ وراق اشاره کرد. (ابن‌ندیم، الفهرست، ص۱۱۱؛ نجاشی، رجال، ص۱۷، ۳۲۰، ۳۷۲؛ شیخ طوسی، الفهرست، ص۵۹).

5.. جوهری، السقیفه و فدک، ص۳۹، ۴۵- ۴۶، ۵۲- ۵۴، ۶۴- ۶۵، ۶۸- ۶۹، ۷۲- ۷۳، ۷۵- ۷۷، ۹۲، ۹۴، ۹۹، ۱۰۷- ۱۱۱، ۱۱۴، ۱۱۷- ۱۱۹، ۱۲۱- ۱۲۲، ۱۲۴، ۱۲۷.

1.. ابن‌ ابی‌‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۹، ص ۲۱؛ ج۱۶، ص۲۳۴، ۲۱۰؛ اربلی، کشف الغمة، ج۲، ص۱۰۸.

2.. جوهری، السقفیة و فدک، ص۷۰- ۷۱، ۱۰۰، ۱۰۳-۱۰۶، ۱۲۰، ۱۳۰.

3.. همان، ص۶۳، ۶۶-۶۷، ۷۴، ۱۰۰.

4.. شیخ طوسی، الأمالی، ص۵۰۳، ۵۹۴.

5.. خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۳، ص۳۵۰؛ ج۴، ص۴۵۷؛ ج۷، ص۱۷۳؛ خطیب بغدادی، تقیید العلم، ص۳۹؛ شیخ طوسی، الأمالی، ص۵۰۳، ۵۹۴.

6.. تنوخی، الفرج بعد الشدة، ج۳، ص۱۵۰.

7.. به عنوان نمونه ابن شبه نمیری از طریق علی‌بن محمد نوفلی نقل می‌کند: که امیرالمؤمنین علیه السلام در واپسین لحظات عمرش، خطاب به همسرش امامه بنت ابی‌العاص فرمود: «إنی لا آمن أن یخطبك هذا الطاغیة بعد موتی یعنی معاویه» (ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۴، ص۱۷۸۹؛ ابن حجر، الاصابة، ج۸، ص۲۵).