موضوع مناقب و فضایل اهل بیت علیهم السلام بوده است. البته برخی اصحاب امامیه به سبب نگرانی از اختلاط منقولات اهل سنت با احادیث امامیه، از نقل اخبار از طریق اهل سنت، پرهیز می‌کردند.۱ شاید از این رو است كه احادیث این طیف از محدثان امامی بغداد، با وجود جایگاه مهم‌شان، كمتر در مصادر امامیه مورد توجه قرار گرفته است. در این مجال به معرفی بعضی از این محدثان می‌پردازیم كه به رغم برخورداری از موقعیت حدیثی رفیع، كمتر مورد توجه عالمان مدرسه بغداد قرار گرفته‌اند.
ابوبكر جعابی
محمد‌بن عمر‌بن محمد تمیمی(۲۸۴- ۳۵۵ق) محدث پرآوازه شیعه۲ - مقیم بغداد - از جایگاه والایی در تاریخ حدیث فریقین برخوردار است. از مشایخ اهل سنت وی میتوان به كسانی چون ابن یحییٰ مروزی، یوسف القاضی و ابن زیاد رازی اشاره كرد.۳ برخی عالمان امامی مانند شیخ مفید، ابن‌غضائری و ابن عبدون از شاگردان وی به شمار می‌روند.۴ علیٰ رغم اینکه بنا به گفته‌ها، او بیش از چهارصد هزار حدیث را از بر داشته، ۵ شمار احادیث وی در منابع حدیثی امامیه قابل توجه نیست.
1.. برای نمونه: ابن ابی‌‌عمیر به دلیل اینكه منقولات عامه با احادیث امامیه مخلوط نشود، شنیده‌های خویش از محدثان سنی را نقل نمی‌كرد. (شیخ طوسی، اختیار معرفة الرجال، ج۲، ص۸۵۵).
2.. او مورد تكریم سیف‌‌الدوله حمدانی امیر امامی مذهب جزیره و شام قرار داشته است. (شیخ طوسی، الفهرست، ص۱۸۵).
3.. خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۳، ص۲۳۶.
4.. شیخ طوسی، الفهرست، ص۱۸۵.
5.. خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۳، ص۲۳۸.
