پسر عمویش عبداللّه نجاشی و همچنین گسترش تشیع در کوفه، گمان می‌رود او نیز گرایش شیعی داشته است و بعید نمی‌نماید که ابونواس در جوانی تحت تأثیر مذهب وی قرار گرفته باشد.
ابونواس بصری در زمان حیاتش به زندقه، خارجی بودن و اعتقاد به مانویت و ثنویت متهم بوده است، ۱ اتهاماتی که معمولاً افراد آزاد اندیش در سده‌‌های نخستین با آن مواجه بودند. با این حال شواهد مهم‌‌تری در دست داریم که از گرایش شیعی‌اش پرده بر می‌دارد: یکم: آنکه ابوعبداللّه مرزبانی (م.۳۸۴ق) از رجال‌‌شناسان مشهور در حوزه شعر و ادب، به صراحت درباره مذهب ابونواس بصری گفته: «فکان شیعیاً امامیاً».۲ دوم: آنکه ابونواس با خاندان شیعی مذهب آل نوبخت، روابط خوبی داشته است. گفته شده پس از مرگ او، پسران ابوسهل نوبختی در کفن و دفن وی با یکدیگر رقابت می‌کرده و سعی داشتند که افتخار این کار نصیب‌‌شان شود، سرانجام توافق کردند که تجهیز میت ابونواس را با همدیگر انجام دهند.۳ افزون بر این نوبختیان امامی‌مذهب، اشعار وی را مدون ساخته و به نسل‌های بعدی منتقل کرده‌اند.۴ سوم: شعرای شیعی با وی ارتباط و تعامل داشتند. دعبل خزاعی شاعر مشهور شیعه از ابونواس و او نیز به اسنادش از رسول خدا صلی الله علیه و اله رویدادی را نقل کرده است.۵ در سلسله اسناد روایی این خبر، همه راویان از شاعران شیعه هستند که این امر
1.. آذرنوش، «ابونواس»، ص۳۴۸.
2.. مرزبانی، اخبار شعراء الشیعه، ص۱۱۴.
3.. اقبال آشتیانی، خاندان نوبختی، ص۲۲.
4.. همان، ص۲۳-۲۴.
5.. عبد السلام بن رغبان دیك الجن الشاعرنا دعبل‌بن علی الشاعرنا أبویونس الحسن‌بن هانئ الشاعرنا والبة‌بن الحباب الشاعر نا الكمیت‌بن زید الشاعر حدثنی خالی همام‌بن غالب أبوفراس الفرزدق الشاعرنا الطرماح‌بن عدی الشاعر قال لقیت نابغة بنی جعدة الشاعر فقلت له لقیت النبی صلی الله علیه و اله قال نعم و أنشدته قصیدتی التی أقول فیها بلغنا السماء مجدا وجدودنا * وإنا لنرجوا فوق ذلك مظهرا فقال إلى أین یا أبی لیلى قلت إلى الجنة یا رسول اللّه قال إلى الجنة إن شاء اللّه. (ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۳۶، ص۲۰۲).
