ابوالعباس ثقفی کتاب‌های تاریخی - کلامی چون الرسالة فی تفضیل بنی‌‌هاشم وموالیهم وذم بنی‌‌امیه واتباعهم، ۱ المبیضه در مقاتل الطالبیین، الرسالة فی بنی‌‌امیه، اخبار حجر‌بن عدی، الرسالة فی مثالب معاویه، ۲ صفین و کتاب الجمل را نیز تألیف کرده بود۳ و شخصاً به انتشار بعضی از این آثار در بغداد اهتمام داشته است.۴
شخصیت دیگری که از مکتب تاریخ‌نگاری امامیه بصره، رهسپار بغداد شد و در آنجا فعالیت‌‌های تاریخی کلامی خویش را پیگیری کرد، ابوعلی احمد‌بن محمد‌بن جعفر صولی بصری می‌باشد. به گفته شیخ طوسی و نجاشی، او در سال ۳۵۳ قمری از بصره به بغداد آمده است.۵ اما برخی گزارش‌ها، از حضور وی در سال ۳۵۲ قمری در بغداد حکایت دارند.۶ البته او در اواخر عمرش به اهواز رفته و ظاهراً در همان جا درگذشته است.۷ ابوعلی صولی در بصره، نزد مورخان صاحب نام امامی چون محمد‌بن زکریای غلابی، عبدالعزیز‌بن یحییٰ جلودی و احمد‌بن عبدالعزیز جوهری بصری - از مورخان متمایل به تشیع - شاگردی کرده بود.۸ در این میان همراهی او با عبدالعزیز جلودی بصری مورخ نامدار امامیه، پررنگ و برجسته بوده است و از همین رو رجال‌‌شناسان وی را با تعبیر «صَحِبَ الجلودی» شناسانده‌اند.۹
1.. ابن ندیم، الفهرست، ص۱۶۶؛ حموی، معجم الادباء، ج۳، ص۲۴۰.
2.. حموی، معجم الادباء، ج۳، ص۲۴۰.
3.. همان، ص۲۴۲.
4.. همان، ص۲۴۱-۲۴۲.
5.. شیخ طوسی، الفهرست، ص۷۸؛ نجاشی، رجال، ص۸۴.
6.. شیخ مفید، الأمالی، ص۱۶۵.
7.. خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۱۷۵.
8.. طبری، دلائل الامامة، ص۹۱- ۹۲، ۹۴؛ شیخ مفید، الأمالی، ص۹۱، ۱۶۵؛ خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۵، ص۱۷۴-۱۷۵.
9.. شیخ طوسی، رجال، ص۴۱۷؛ شیخ طوسی، الفهرست، ص۷۸.
