شیخ مفید و ابن غضائری، از سرشناس‌ترین شاگردان صیمری به شمار می‌روند.۱
همچنین نقش ابوعبداللّه صفوانی (زنده۳۵۲ق) كوفی‌تبار۲ و از شاگردان كلینی، ۳ در شكوفایی حوزه حدیثی بغداد، انكارناپذیر است. وی كه از سوی رجال‌شناسان بغدادی با تعبیر «شیخ الطائفه» وصف شده، ۴ در گردآوری میراث حدیثی و انتقال آن به عالمان بعدی امامیه مانند شیخ مفید و ابن نوح سیرافی تأثیرگذار بوده است.۵
ابوالمفضل شیبانی كوفی (ت. ۲۹۷ق-د.۳۸۷ق) راوی بنام و پُرحدیث شیعه نیز در بغداد می‌زیست.۶ شیبانی - باتوجه به عمر طولانی‌اش۷- در ترویج حدیث و انتشار آثار حدیثیِ مشایخ گذشته امامیه در بغداد، و نیز توسعه و تقویت كانون حدیثی آن شهر تأثیرگذار بوده است.۸ روایات وی نزد مشایخ امامیه به ویژه در موضوع فضایل اهل بیت علیهم السلام با اهمیت بوده است، به گونه‌ای كه شیخ طوسی، هفده مجلس از مجالس أمالی خویش را به منقولات ابوالمفضل اختصاص داده است.۹ ابوالفرج قُنّائی - استاد نجاشی و از نویسندگان امامیه - كتاب معجم رجال ابی‌المفضل را با هدف معرفی مشایخ وی تألیف كرد.۱۰
1.. شیخ طوسی، الفهرست، ص۷۸؛ شیخ طوسی، رجال، ص۴۱۱.
2.. او از نوادگان صفوان جمال می‌باشد كه خاندان او در محلۀ بنی‌حرام كوفه ساكن بوده‌اند.(نجاشی، رجال، ص۱۹۸).
3.. تهرانی، الذریعة، ج۱۸، ص۶۷؛ ج۱۹، ص۶۶.
4.. نجاشی، رجال، ص۳۹۳.
5.. شیخ طوسی، الفهرست، ص۲۰۸؛ شیخ طوسی، الغیبة، ص۳۱۰، ۳۱۵، ۳۹۴ و ...؛ نجاشی، رجال، ص۱۲۱، ۱۶۵، ۱۷۴، ۱۹۳، ۳۴۶و... .
6.. خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۳، ص۸۶.
7.. او در سال ۳۰۶ق، در نه سالگی فراگیری حدیث را آغاز كرده است. خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۳، ص۸۶.
8.. نجاشی دربارۀ وی می‌نویسد: «كان سافر فی طلب الحدیث عمره». نجاشی، رجال، ص۳۹۶.
9.. شیخ طوسی، الأمالی، ص۴۴۵-۶۴۲.
10.. نجاشی، رجال، ص۳۹۸.
