یونس خرده می‌گرفت.۱ وی كتاب الطعن علی یونس را نیز نگاشته است؛۲ اما نمی‌دانیم که او در این كتاب، دیدگاه كلامی یونس را نقد كرده است و یا دیدگاه حدیثی وی را. گفتنی است که علی‌‌بن حدید از مخالفان یونس۳ و استادِ انباری نیز در بغداد۴ و به قولی در ناحیه مدائن - شش فرسخی بغداد- سكونت داشته؛۵ ولی از فعالیت‌های گسترده حدیثی وی در بغداد چیزی دانسته نیست.
همچنین به نظر می‌رسد که علی‌‌بن حكم انباری كه از او با عنوان «تلمیذ ابن ابیعمیر»۶ یاد شده، در بغداد فعال بوده است. با آنكه وی شمار زیادی از اصحاب امام صادق علیه السلام را ملاقات كرده بود۷ ولی از فعالیت‌های حدیثی وی چیز زیادی نمی‌دانیم.
از دیگر سو، شاگردان یونس‌‌بن عبدالرحمان همانند شاگردان ابن ابیعمیر در بغداد به نقل و انتشار حدیث اهتمام داشته‌اند. محمدبن عیسی‌‌بن عبید بغدادی شاگرد نام‌آور یونس، ۸ كه روایات زیادی در اختیار داشته، ۹ در این زمینه بیش از دیگران نقش‌آفرین بوده است. جایگاه والای حدیثی محمدبن عیسیٰ، شمار زیادی از محدثان سایر نواحی امامی‌نشین را به بغداد كشاند و از این رو، منقولات وی در
1.. یونس، سماع مستقیم را در نقل حدیث شرط نمی‌‌دانست. از این رو مورد نقد یعقوب‌‌بن یزید قرار داشته است. (شیخ طوسی، اختیار معرفة الرجال، ج۲، ص۷۸۶).
2.. نجاشی، رجال، ص۴۵۰.
3.. شیخ طوسی، اختیار معرفة الرجال، ج۲، ص۷۸۷، ۵۶۳.
4.. خطیب بغدادی در تاریخ بغداد از او و پدرش نام برده است. (خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۸، ص۲۷۵، ج۱۱، ص۴۱۳).
5.. شیخ طوسی، رجال، ۳۶۰.
6.. شیخ طوسی، اختیار معرفة الرجال، ج۲، ص۸۴۰.
7.. همان.
8.. شیخ طوسی، رجال، ص۳۹۱.
9.. نجاشی با تعبیر «كثیر الروایه، حسن التصانیف» از او یاد كرده است. (نجاشی، رجال، ص۳۳۳).
