زراعتش تباه شده، سبزی در آن نمیروید. بَدَن نیز مانند این است و با دقت در نوع و مقدار خوردنی و نوشیدنی، سالم مانده، از دردها و بیماریهای]روحی و جسمی[در امان خواهد بود.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله کم خوردن و پرهیز از پرخوری را مادرِ همه درمانها دانسته، میفرماید:
أمُّ جَمیعِ الْأدْوِیة قِلَّةُ الْأکلِ.۱
مادرِ همه دواها کمخوردن است.
امام علی علیه السلام مراقبت از جسم را کاری عقلی دانسته، به صورت ضمنی، پرهیز از پرخوری را مساوی با سلامت میداند و میفرماید:
ینْبَغی لِلْعاقِلِ أنْ یتَذَکرَ عِنْدَ حَلاوَةِ الْغِذاءِ مَرارَةَ الدَّواءِ.۲
شایسته است که خردمند هنگام شیرینی غذا، تلخی دارو را به یاد آورد]و پُرخوری نکند[.
از آن حضرت چنین نقل کردهاند:
أقْلِلْ طَعاماً تُقْلِلْ سَقاماً.۳
کم غذا بخور تا از بیماریهایت بکاهی.
در تأثیر پرهیز از پرخوری در استحکام بیشترِ بدن و مقاوم شدن آن، از امام رضا علیه السلام چنین روایت شده است:
لَوْ أنَّ النَّاسَ قَصّروُا فی الطَّعامِ لأسْتَقامَتْ أبْدانَهُم.۴
اگر انسانها کمخوری میکردند، بدنهایشان مقاومتر میشد.
امام علی علیه السلام در بیانی زیبا، در جهت مراقبت از سلامت بدن و ایجاد نشاط جسم میفرماید:
توقوا البرد فی اوله و تلقوه فی آخره فانه یفعل فی الابدان کفعله فی الاشجار اوله یحرق و آخره یورق.۵
خود را از اول سرما (پاییز) محافظت کن و به ملاقات آخر سرما (بهار) برو؛