165
رفتار اخلاقی انسان با خود

به عزت و جلالم سوگند، مخلوقی را نیافریدم که دوست‌داشتنی‌تر از تو نزد من باشد؛ و کامل نمی‌کنم تو را مگر با کسی که دوستش دارم. پس همانا به خاطر تو فرمان می‌‌دهم و به خاطر تو نهی می‌‌کنم و به خاطر تو عقوبت می‌‌کنم و به خاطر تو پاداش می‌‌دهم.

همچنین فرمود:

خلقتک خلقا عظیما وکرمتک علی جمیع خلقی.۱

تو را مخلوقی بزرگ آفریدم و بیش از همه مخلوقاتم گرامی داشتم.

اکنون این پرسش ممکن است به اذهان خطور کند که چرا وجود عقل تا‌این‌اندازه کانون عنایت خداوند قرار بوده و او را بر هر مخلوقی برتری داده است؟ شاید تاکنون پاسخ این پرسش به صورت ضمنی بیان شده است، اما در این روایات تصریح شده که انقیاد عقل در برابر فرمان‌های خالقش و اطاعت او از رب‌الارباب، موجب کسب چنین مقامی برای عقل شده است. در زبان تمثیلِ حدیث پیشین، به‌خوبی بیان شده است که عقل بدون پرسش از خداوند و بدون استکبار و اعتراض، از فرمان خدا اطاعت کرد و این اطاعت مرتبه او را نزد پروردگارش متعالی کرد. در ادامه حدیث اخیر،‌ آفرینش جهل و نادانی، وارد شده است که امتناع او از دستور خداوند و استکبارش از فرمانبرداری خالق یکتا موجب شد در درگاه خداوند مبغوض باشد و هدف لعن خداوند قرار گیرد.۲ بنابراین به نظر می‌‌رسد راز گرامی بودن عقل و به تبع آن، انسان عاقل نزد پروردگار متعال، توانمندی او در تمیز عمل نیک و پسندیده از عمل زشت و ناپسند (عقل نظری) و اراده انجام دادن آنچه آن را درک کرده (عقل عملی) بوده است.۳ بدیهی است ویژگی چنین موجودی، تبعیت از فرمان خالق هستی‌بخش و ولی‌نعمت خود و عبودیت و بندگی در برابر او خواهد بود.

• رابطه عقل با اخلاق

درباره عقل، اقسام‌، درجات، مراتب و کارکردهای آن و نیز آثار تبعیت و نافرمانی از دستورهای عقل و بسیاری مباحث مرتبط دیگر سخن بسیار است و اندیشمندان

1.. همان، ‌ج۱ ص۲۱ ح۱۴.

2.. همان.

3.. ر. ک: عقل و معرفت عقلی، دانش‌نامۀ امام علی علیه السلام:‌ ج۱ ص۲۶.


رفتار اخلاقی انسان با خود
164

الف. عقل، نیروی تحصیل علم و کسب معارف حقیقی نظری است (عقل نظری)؛

ب. عقل، راهنما در اعمال نیک و پاسدار حرمت و کرامت انسان در مقابل جهالت‌ها و زشتی‌های اخلاقی است۱ (عقل عملی).

بنابر‌این انسان با عقل نظری در مسیر شناخت خود گام برمی‌دارد۲ و با کمک عقل عملی در جهت اصلاح خود یا به عبارت عرفا «خودسازی و تهذیب نفس»۳ اقدام می‌کند.

• ارزش عقل در متون مقدس

با تبیین مفهوم عقل، اهمیت آن نیز تا اندازه‌ای آشکار می‌‌شود. هر انسان برای شناخت نفس خویش باید بداند خداوند این گوهر گران‌بها را به او عطا فرموده است. در صورت آگاهی از ارزش این موهبت بزرگ می‌‌توان امیدوار بود که آدمی قدر این نعمت را بداند و در صدد شکر حقیقی آن برآید. پیش‌تر اشاره کردیم که وجه تمایز انسان و حیوان، وجود عقل است. اگر فردی از این نعمت محروم باشد، آنگاه در نظر همنوعان موجودی برتر از حیوان نخواهد بود و رفتار اطرافیان با او همانند رفتار با حیوانات خواهد شد و برای او مکانی بهتر از قفس یا چیزی مانند آن وجود نخواهد داشت. پس، از نظر متون دینی نه فقط انسانیت به عقل است، بلکه رشد، تعالی و کمال آدمی و راهیابی‌اش به درجات متعالی که در ادیان آسمانی و ندای انبیا بدان فراخوانده شده است، در گرو عمل به دستورهای عقل و متابعت از ادراکات ناب آن است. عقل، مخلوقی است که خداوند پس از آفرینش آن، محبوب‌ترین مخلوقش نامید و خطاب به آن فرمود:

و عزتی و جلالی ما خلقت خلقا هو أحب إلی منک و لا أکملک إلا فیمن أحبّ، أما إنی إیاک آمر، و إیاک أنهی و إیاک اعاقب، و إیاک اثیب.۴

1.. المحاسن: ج۱ ص۱۹۲ ح۶؛ ر. ک. علی، اله‌بداشتی، «انسان‌شناسی، شناخت عقل در پرتو نقل»، پژوهشهای فلسفی ـ كلامی، سال ششم، ش اول، ص۲۳.

2.. رجوع كنید به آیات مربوط به اندیشیدن در آفرینش خود.

3.. رجوع كنید به آیاتی چون: (وَلْتَنظُرْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ یَداه).

4.. الکافی:‌ ج۱ص‌۱۰ح۱ از امام باقر‌ علیه السلام: لما خلق الله العقل استنطقه ثم قال له‌: أقبل فأقبل ثم قال له‌: أدبر فأدبر ثم قال: ‌... ؛ کتاب من لا یحضره الفقیه: ج۴ ص۳۶۹.

  • نام منبع :
    رفتار اخلاقی انسان با خود
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1392
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 8137
صفحه از 327
پرینت  ارسال به