لَکمْ).۱
و چون شیطان، اعمالشان را در نظر آنان مزیّن کرد و گفت: امروز کسی از این مردم بر شما پیروز نخواهد شد، چرا که من مدافع شمایم.
(إِنَّ الَّذینَ ارْتَدُّوا عَلی أدْبارِهِمْ مِنْ بَعْدِ ما تَبَینَ لَهُمُ الْهُدَی الشَّیطانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَ أمْلی لَهُمْ).۲
شیطان، اعمال کسانی را که بعد از آشکار شدن راه هدایت، مرتد شدند و بازگشتند، در نظرشان بیاراست و آرزویشان دراز کرد.
ترساندن از پیروی دستورهای خدا، از القائات شیطانی دیگر است که قرآن کریم به آن تصریح میکند:
(الشَّیطانُ یعِدُکمُ الْفَقْرَ وَ یأْمُرُکمْ بِالْفَحْشاءِ وَ اللهُ یعِدُکمْ مَغْفِرَةً مِنْهُ وَ فَضْلاً وَ اللهُ واسِعٌ عَلیمٌ).۳
شیطان، شما را از بینوایی میترساند و به کارهای زشت وا میدارد، درحالیکه خدا شما را به آمرزش خویش و افزونی، وعده میدهد. خدا گشایشدهنده و داناست.
در متون روایی نیز احادیث متعددی درباره نقش وسوسههای شیطان در شکلگیری باورهای غلط، و در نتیجه، انحراف صاحب آن باور شیطانی آمده است. امام علی علیه السلام در یکی از خطبههای خود، ضمن مذمت پیروان شیطان، درباره مرابطه شیطان و پیروانش اینگونه میفرماید:
اتخذوا الشیطان لأمرهم ملاکا، و اتخذهم له أشراکا، فباض و فرخ فی صدورهم، و دب و درج فی حجورهم، فنظر بأعینهم، و نطق بألسنتهم، فرکب بهم الزلل:۴
شیطان را اساس کار خود قرار دادند و او آنها را شریک خود گرداند. پس در سینههاشان تخمگذاری کرده، جوجههایش در دل او پرورش یافت. پس این شیطان بود که با چشمان آنها میدید و با زبانشان سخن میگفت، آنها