را به خطا می‌برد و رفتار زشتشان را در نظرشان می‌آراست.
ایشان در بیان دیگری می‌فرماید:
احذروا عدوا نفذ فی الصدور خفیا، و نفث فی الآذان نجیا:۱
از دشمنی که مخفیانه به سینه‌ها رخنه می‌کند و در گوش‌ها آهسته می‌دمد، پروا کنید.
امام زین‌العابدین علیه السلام در یکی از ادعیه خود، از شیطان به خداوند شکایت می‌کند و در وصف جفای او و چگونگی ایجاد باورهای نادرست در دل آدمی می‌فرماید:
إلهی أشکو إلیک عدوا یضلنی، و شیطانا یغوینی، قد ملأ بالوسواس صدری، و أحاطت هواجسه بقلبی، یعاضد لی الهوی، و یزین لی حب الدنیا، و یحول بینی و بین الطاعة و الزلفی:۲
خدایا، من نزد تو از دشمنی شکوه می‌کنم که مرا به بیراهه می‌کشاند و از شیطانی که گمراهم می‌سازد، سینه‌ام را از وسواس آکنده و وسوسه‌های او دلم را احاطه کرده است، هوسم را پشتیبانی می‌کند و دوستی دنیا را برایم می‌آراید و میان من و فرمان‌برداری از تو، جدایی می‌افکند.
امام حسین علیه السلام در راهنمایی فرد مخالفی که مردم را به مناظره می‌طلبید، او را از تصور نادرستش که منشأ شیطانی دارد باخبر می‌کند و می‌فرماید:
الشیطان لیوسوس للرجل و یناجیه و یقول: ناظر الناس لئلا یظنوا بک العجز و الجهل:۳
شیطان انسان را وسوسه کرده با او نجوا می‌کند که با مردم مناظره کن تا گمان نکنند نادان و ناتوانی.
