و روزی به شمار میآید. تربیت فرزندان سالم به لحاظ روانی و اجتماعی و اخلاقی نیز از مصادیق افزایش روزی است؛ چرا که محیط زندگی در تربیت فرزندان بسیار تأثیرگذار است.
ارتباط نیکو با همسایگان و ازدیاد روزی، از مسائلی است که نیاز به تأمل و بررسی دقیقتری دارد، اما در نگاه نخست، میتوان چنین تحلیل کرد که همانگونه که در پیامدهای اجتماعی خواهد آمد، کسی که با اطرافیان و همسایگانش به نیکی رفتار کند و محبوب آنان شود، بیشتر مورد توجه قرار میگیرد و در یادها باقی میماند و رجوع اطرافیان به او افزایش خواهد یافت که این مسئله میتواند زمینه اشتغال و درآمدزایی بیشتر و روزی فراوانتر را نیز فراهم سازد. در مقابل، کسی که با همسایگان خود رفتاری شایسته ندارد یا رابطه برقرار نمیکند، مرجع آنان نخواهد شد و خود، اسباب روزیاش را کاسته و در تنهایی و انزوا باقی خواهد ماند:
مَنْ حَسُنَ جِوَارُهُ كَثُرَ جیرَانُهُ۱.
آنکه خوش همسایگی کند، همسایگانش زیاد میشوند.
مَنْ أَحْسَنَ إِلَى جیرَانِهِ كَثُرَ خَدَمُهُ۲.
هرکس به همسایگانش نیکی کند، به خدمتکارانش افزوده خواهد شد.
۲. آثار اخروی و معنوی
براساس روایاتی که در ادامه خواهد آمد، برکات و ثمرات خوش همسایگی به صورت «آمرزش گناهان»، «روسفیدی در قیامت» و «وارد شدن به بهشت» ظهور مییابد که برپایه اصل بقایِ عمل و اصل بازتاب داشتن اعمال و رفتار در دنیا و آخرت، قابل توجیه و پذیرش است: