قانون، هیچ کس نمیتواند استفاده از حق خود را سبب آزار و اذیت دیگران قرار دهد؛ زیرا بسیاری از اعمال و توجیهات افراد، محمل قانونی ندارد و محکمه پسند نیست؛ بنابراین هیچ همسایهای حق ایجاد مزاحمت برای دیگران را ندارند.
گرچه هر فردی در زندگی خود آزاد و مختار است، اما نحوه رفتار و گفتار وی و خانوادهاش باید به گونهای باشد که مزاحم همسایگان نباشد و در روند عرفی و معمول زندگی آنها اختلال ایجاد نکند.
اگر تذکرات محترمانه در تغییر رویه ناپسند همسایه مزاحم مؤثر نباشد، میتوان از طریق طرح شکایت کیفری یا اقامه دعوای حقوقی، نسبت به الزام خاطی برای ترک مزاحمت و پرداخت خسارت معنوی و مادی، احقاق حق کرد.
در چنین شرایطی میتوان با عنوان «ایجاد مزاحمت و سلب آسایش و آرامش خود و خانواده و سایر واحدها» و به استناد ماده ۶۱۸ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات و مجازاتهای بازدارنده)۱ به دادسرای عمومی و انقلاب محل زندگی خود شکایت کرد.
به اذعان بسیاری از کارشناسان و مشاوران حقوقی، بهترین راه برای جمعآوری دلایل اثباتی جرم، این است که از طریق پلیس ۱۱۰ اقدام شود تا بدین وسیله مأموران پلیس در زمان وقوع جرم به محل بیایند و مشهودات عینی خود در وقوع جرم را صورتجلسه کنند. این صورتجلسه اعتبار شهادت شهود را دارد و برای دادسرا برای اثبات جرم شخص مزاحم و متجاوز کفایت میکند.
ه . نقل مکان زندگی
آموزههای دینی، آخرین راهکار مواجهه با مزاحمتها و اذیّتهای همسایگان را هنگامی که تلاشها برای تغییر رفتار و اصلاح او مؤثر نیفتد، نقل مکان زندگی به جای