مزاحمت و ممانعت از حقوق دیگران و سلب آسایش و آرامش ساکنان واحدهای آپارتمانی از بدترین رفتارهاى اجتماعى است که در همه مجتمعهای آپارتمانی موجب ناراحتی و شکایت ساکنان را فراهم ساخته است. از منظر اخلاق اسلامی و قوانین جاری نیز چنین عملی، ناشایست و نادرست است.
بسترها و زمینههای مزاحمت
مزاحمت براى همسایگان، از اختلاف عقیده و سلیقه و ناسازگاری همسایگان با یکدیگر حاصل میشود؛ اختلافی که گاهی از یک حادثه یا مسئلهای کوچک آغاز میشود و به مشکلاتی بزرگ و دامنهدار میانجامد و مشاجره لفظی و درگیری ساکنان را به دنبال میآورد.
اختلاف در مهمانیها و هنگام برپایی جشنها و مراسم آیینی و زمان استراحت و خاموشی، تفاوت نظر در شیوههای استفاده از امکانات عمومی برای کودکان و نوجوانان، اختلاف در آداب و رسوم همسایگان و... از مواردی است که در بسیاری از آپارتمانها محل مناقشه است و گاهی زندگی را برای ساکنان تلخ و پرتنش میسازد.
همچنین برخی افراد زبالههای خود را در مسیر راهرو، حیاط، پارکینگ، راهپلهها و... میریزند یا فرزندانشان هنگام استراحت ساکنان با بازی در حیاط، پارکینگ و راهپلهها به شدت سر و صدا به پا میکنند که باید به طور جدی در آن تجدید نظر کنند.
گاهی نیز خنده و صحبتهای بلند مهمانان در نیمههای شب و بدون هیچ ملاحظهای در راهپلهها و سر و صدای بچهها موجبات مزاحمت دیگران را فراهم میسازد و گاه، استفاده از واحد مسکونی برای اشتغال (خیاطی صنعتی، قالی بافی، نجّاری و...) نیز گزارش شده است.۱