نیستند، ولی باید به آنها احترام گذاشت.
با این حال، گاهی این تعاملات اجتماعی میان افراد به یکی از دشوارترین کارها تبدیل میشود؛ به گونهای که گاه به مرور زمان و به علت کسب تجربیات مختلف به انزوا و عدم معاشرت با دیگران روی میآورد.
امروزه شاهد آسیبهایی همچون بیگانهانگاری، بیتفاوتی، عُزلت گزینی، بیاعتمادی، بیمیلی به فعالیتهای مدنی و کاهش تعاملات اجتماعی در جوامع شهری ایران، بهویژه در مجتمعهای آپارتمانی شهرهای بزرگ هستیم.
شکی نیست که تحقق جامعه سالم و بالنده در گرو شهروندانی است که به دنبال پیوند با دیگران باشند و یکدیگر را بپذیرند و خود را نگهبان حقوق یکدیگر و حافظ سلامتی جامعه بدانند. این ارزشها پدیدههایی تصور ناپذیر یا بیگانه با فرهنگ و تاریخ ما نیستند. مردم ایران نشان دادهاند که در همه شرایط (چه در ادیان ایرانیان، چه در آداب و رسوم ایرانی و چه در تاریخ معاصر) به یکدیگر اعتماد دارند و به این منظور، فعالانه به مشارکت و تعامل سازنده در روابط همسایگی پرداختهاند و در عمل ثابت کردهاند که معاشرت نیکو با همسایگان نشانه عواطف ایرانی ـ اسلامى است.
آیین اسلام نیز برای روابط اجتماعی و تعاملات همسایگی اهمیت فراوانی قائل است و برای تحکیم رشتههای برادری و پیوستگی افراد جامعه، دستورهای کامل و جامعی دارد و برای اینکه زندگی انسانها در کنار هم براساس سعادت و کمال باشد، به مواردی امر فرموده است که در بهبود روابط اجتماع و استحکام پیوندهای آن، اثری مطلوب و مفید دارد. همچنین از مواردی برحذر داشته است که موجب از هم گسیختگی یا سستی روابط اجتماعی میشود.
با این حال، امروزه سبک زندگی صنعتی، این برادریها، پیوندها و پیوستگیها را تا حدودی به حاشیه رانده است و موجب کاهش میزان مشارکت و تعامل سازنده