و در نتیجه، مشکلاتی همچون انزوا، نبود ارتباط عاطفی و افسردگی، همواره فرزندان آنها را تهدید میکند.
علاوه بر این، فضای فیزیکی آپارتمانها برای برگزاری مهمانیهای بزرگ مناسب نیست و ساکنان به طور معمول مجبورند مهمانیها و مراسم ویژه خود را در خارج از منزل برگزار کنند؛ زیرا رفت و آمد زیاد سبب سلب آسایش همسایگان میشود. البته محدودیت معاشرتها ممکن است از بار هزینه خانوادهها بکاهد، اما در عین حال موجب کاهش میزان روابط دوستانه و خانوادگی میگردد. گاهی نیز در زندگی آپارتمان نشینی، عدم احساس مسئولیت و نبود روحیه جمعی مشاهده میشود.
این بیتوجهی و بیتفاوتی افراد نسبت به یکدیگر، عواقب ناخوشایندی به دنبال دارد؛ مثلاً فردی تنها در آپارتمانش از دنیا میرود و ساکنان مجتمع تا چند روز از آن بیخبر میمانند. از طرف دیگر، عدم مشارکت در امور و فرار از مسئولیتها، همچون عدم پرداخت هزینههای مشترک و بیتوجهی به بهداشت ساختمان موجب اختلاف میان ساکنان و هرج و مرج در محیط زندگی میشود.
همچنین اغلب در طراحی و ساخت مجتمعهای آپارتمانی، فضایی مناسب برای امکانات فرهنگی و تفریحی لحاظ نمیشود و به همین سبب نه مکانی برای بازی بچهها و نه فضایی برای تفریح و استراحت خانوادهها وجود دارد؛ در نتیجه، اطراف منازل مسکونی یا فضاهای بیرون از مجتمع به محل بازی بچهها تبدیل میشود و صدای ناشی از آن، تأثیر نامطلوبی بر اعصاب و روان ساکنان میگذارد.
ریشه مشکلات همسایگی در آپارتمان
از آنجا که پدیده آپارتمان نشینی نتیجه توسعه فرایند شهر نشینی است، مناسبات اجتماعی خاصی میطلبد؛ زیرا نوع روابط در زندگی شهری و آپارتمانی با فضای تعاملات روستایی و سنّتی متفاوت است؛ از همین رو رعایت نکردن حریمهای
