همراه دارد؛ از جمله: سبب میشود که قوانین و مقررات و نظم و انضباط در محلهها و مجتمعهای آپارتمانی از میان برود و بهترین محیط برای زندگی خلافکارانی همچون معتادان، سارقان، سودجویان و... فراهم گردد؛ زیرا این افراد با خیال راحت و بدون مزاحمت میتوانند در این مکانها زندگی کنند و شرایط را با حضور خود ناامن کنند، ولی در محلههایی که قانون و نظارت جمعی حاکم است، هیچگاه فرصتی برای حضور اینگونه افراد فراهم نخواهد شد؛ پس بهترین راه کاهش بیتفاوتی در روابط همسایگی، افزایش مسئولیت پذیری در میان همسایههاست.
چکیده فصل
در برابر جلوههای مثبت همسایهداری، آنچه در میان همسایهها به جهت تفاوت فرهنگی، اقتصادی و ناهمسانیِ وضعیت و موقعیت زندگیها مشاهده میشود، خُلقیات و رفتارهای ناشایستی است که وجود آنها در افراد، گاهی ممکن است مشکلاتی را برای ساکنان محلهها یا مجتمعهای مسکونی به وجود آورد.
مزاحمت و آزار رسانی، خیانت، افشای ناخوشایندها، تحقیر، تجسّس، حسادت، چشم و همچشمی و بیتفاوتی، از شاخصترین و مهمترین نبایدها و ناشایستهای اخلاقی و رفتاری همسایگان در قبال یکدیگر است. البته برخی از موارد یاد شده تنها به حوزه همسایگی اختصاص ندارد، ولی به نظر میرسد که زمینه بروز آنها در تعاملات همسایگان، بیش از موقعیتهای دیگر زندگی است.
آنچه از میان موارد گفته شده، در مناسبتهای همسایگی از اهمیت بیشتری برخوردار است، مزاحمت و آزار رسانی و رفتار برخاسته از بیتفاوتی و بیقیدی در زندگی با همسایگان است؛ زیرا هیچ عاملی به اندازه آزار و آسیب رسانی، رشتههای محبت و پیوندهای دوستی را از هم نمیگُسلد؛ به همین سبب در میان روایات اسلامی هر جا سخن از حقوق همسایگان به میان میآید، نخستین تکلیف، پرهیز از آزار رسانی به دیگران است.