اینگونه محیطها منافع و منابع محدودی وجود دارد و افراد از یکدیگر شناخت کافی مییابند و با یکدیگر به رقابت میپردازند که همین مسئله زمینه ساز افتادن در دام مقایسه و حسادت میشود.
با این حال، به نظر میرسد آگاهی بخشی درباره پیامدهای حسادت و ارائه راهکارهای عملی برای پیشگیری و درمان آن، لازم و ضروری است و از طرف دیگر، آموزش مهارتهای رفتاری مقابله با افراد حسود نیز بایسته به نظر میرسد.
حسادت به معنای «بد خواستن» یا «بد خواهی» است۱ که در اصطلاح حکمت و اخلاق به معنای این است که فرد، نابودی نعمت یا نعمتهای دیگری را آرزو کند۲؛ هرچند آن نعمت را برای خود نخواهد. به بیان دیگر، معنای حقیقی حسد این است که انسان وقتی دیگران را در نعمتی ببیند، خواهان محروم شدن آنان از آن نعمت باشد.۳
بنابر آنچه گفته شد، آرزو کردن نابودی نعمت دیگران، بنیاد حسادت است. ملّا محمد مهدی نراقی با توجه به همین معنا از سه گونه یا سه مرتبه از حسد سخن گفته است:
مرتبه یکم: آرزوی نابودی نعمت دیگران به اینکه حسود، شخص مقابل را زیانمند بخواهد؛ یعنی فقط زوال نعمت او را آرزو کند؛ بدون آنکه بخواهد آن نعمت به خودش برسد.
مرتبه دوم: آرزوی نابودی نعمت و بهرهمندی کند؛ یعنی شخص حسود ضمن آرزوی نابودی نعمت دیگران، بخواهد آن نعمت از آنِ خودش باشد.
مرتبه سوم: آرزوی برابری در محرومیت کند؛ بدین معنا که شخص حسود آرزو کند دیگران نیز در فقدان نعمت و محروم ماندن از آن، با وی برابر باشند؛ یعنی