اسلامی است. البته در این میان باید اقتضائات و محذورات جامعه امروز را نیز در نظر داشت.
در این پژوهش میکوشیم با تبیین مبانی و اصول بنیادین همسایگی و بیان حقوق و مسئولیتهای اخلاقی در رفتار با همسایگان از نگاه آموزههای قرآن و اهل بیت علیهم السلام، نشان دهیم که آموزههای اسلامی، نظام همسایگی را در متن زندگی توحیدی، به مثابه یک خُرده نظام یا سازمان نظاممند اخلاق تلقّی میکند و به دنبال آن است که با وضع قوانین اخلاقی و الزام به رعایت آنها، واحد همسایگی را که از آن به محله یا گاه مجتمع مسکونی یاد میشود، سالم و بانشاط کند؛ زیرا سلامت محلهها یا مجتمعهای مسکونی که عضوی از جامعه کلان هستند، سلامتی کلّ جامعه را تأمین خواهد کرد.
با توجه به این رویکرد، پژوهش حاضر در یک مقدمه، سه بخش و هفت فصل سامان یافته است. در بخش یکم با عنوان «اخلاقهمسایگی؛ اهمیت و اصول بنیادین» در ضمن سه فصل، «اهمیت و جایگاه همسایهداری»، «ارمغان اخلاق همسایگی» و «اصول بنیادین در اخلاق همسایگی» به بحث گذاشته شده و در بخش دوم با عنوان «مسئولیتهای اخلاقی و رفتاری همسایگان» در دو فصل «بایستهها و شایستههای اخلاقی و رفتاری همسایگان» و «نبایدها و ناشایستهای اخلاقی و رفتاری همسایگان»، تعدادی از مهمترین وظایف اخلاقی همسایگان در قبال یکدیگر که مورد توجّه آموزههای اسلامی قرار گرفته است، تبیین شده و در بخش سوم با عنوان «اخلاق همسایگی در زندگی شهری؛ ابعاد، مشکلات، مسائل و راهکارها»، در دو فصل، «ابعاد اخلاق همسایگی در شهر» و «مشکلات همسایگی، مسائل و راهکارها» مورد بررسی و پژوهش قرار گرفته است.
در پایان با قدرشناسی از تلاشهای خالصانه دانشمند ارجمند، آیة الله محمدی ریشهری(زید توفیقاته) که زمینهساز فعالیتهای علمی در مؤسسه دار