زیان فردى ممکن است به یک زیان اجتماعى تبدیل شود؛ بنابراین براساس منطق و عقل، هر فرد باید برای پاک ماندن محیط زیست خود، با تمام توان، تلاش و کوشش کند؛ چنانکه امام علی علیه السلام فرمود:
مَنْ لَهُ جَارٌ وَ یعْمَلُ بِالْمَعَاصِی فَلَمْ ینْهَهُ فَهُوَ شَرِیكُهُ۱.
هرکس همسایهاش گناه میکند، ولی وی را از گناه بازنمیدارد، در گناه او شریک خواهد بود.
طبق گزارش برخی از منابع اهل سنت، پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و اله در ضمن بیان خطبهای فرمود:
چه شده است مردمانی را که به همسایگان خود علم و فقه نمیآموزند؟ چرا آنها را امر به معروف و نهی از منکر نمیکنند؟ حتماً باید همسایگانتان را آموزش دهید و آنها را امر به معروف و نهی از منکر کنید؛ در غیر این صورت شما را با عقوبت در دنیا معالجه خواهم کرد.۲
یکی از مهمترین ثمرات امر به معروف و نهی از منکر در نظام همسایگی، اصلاح و تصحیح اخلاق و حفظ فرهنگ عمومی جامعه است؛ چرا که نظارت عمومی و دیدبانی جمعی توسط افراد جامعه، زمینه ایجاد و رشد افکار انحرافی و رفتارهای ناهنجار را از بین میبرد و باعث بقا و توسعه ارزشها و هنجارها در جامعه میگردد.
دعوت به خیر، اعتقاد به حق را به وسیله تلقین و یادآورى در دلها تثبیت مىکند و امر به معروف و نهى از منکر، از ظهور عواملى که مانع رسوخ اعتقادات حق در نفوس جامعه است، جلوگیرى مىکند.۳
با امر به معروف و نهی از منکر، عادتها و سنتهای غلط از میان رفته و به
