لَا خَیرَ فِی قَوْمٍ لَیسُوا بِنَاصِحِینَ‏ وَ لَا یحِبُّونَ النَّاصِحِینَ^۱.

در قومی که خیرخواه همدیگر نیستند و خیرخواهان را دوست ندارند، خیری نیست.

رسول خدا صلی الله علیه و اله نیز در مقام تشویق مردم به خیرخواهی و اشاره به یکی از ثمرات اخروی آن این‏گونه فرموده است:

إنّ أعظَمَ النّاسِ مَنزِلَةً عِندَ اللّهِ یومَ القِیامَةِ أمشاهُم فی أرضِهِ بالنَّصیحَة لِخَلقِهِ^۲.

بزرگ‏ترین مردم از لحاظ مرتبه نزد خدا در روز قیامت‏ کسى است که براى نصیحت خلق در زمین بیشتر دوندگى کند.

همچنین امام زین‏‏العابدین علیه السلام در دعا برای همسایگان و دوستان خود، خیرخواهی به حال آنها را از نظر دور نمی‏‏دارد و به این شکل از خداوند متعال درخواست می‏‏کند:

وَ هِدَایةِ مُسْتَرْشِدِهِمْ، وَ مُنَاصَحَةِ مُسْتَشِیرِهِم...^۳.

[بارخدایا! همسایگانم را] در هدایت راه‏‏جویان و خیرخواهی نسبت به مشورت‏‏کنندگان، موفق فرما!

وَ أُحِبُّ بَقَاءَ النِّعْمَةِ عِنْدَهُمْ نُصْحاً، وَ أُوجِبُ لَهُمْ مَا أُوجِبُ لِحَامَّتِی، وَ أَرْعَى لَهُمْ مَا أَرْعَى لِخَاصَّتِی...^۴.

[خدایا! کمکم کن تا] از روى خیرخواهى‏ خواستار دوام نعمتشان باشم و هرچه براى خویشاوندان خود مى‏خواهم، براى ایشان نیز بخواهم و

همسایگی که تداوم وضعیت آنها خرابی به بار خواهد آورد.

ب. خیرخواهی، هرگونه گفتار و رفتار، اعم از ارشاد همسایه‏‏ها به مصالح دینی و دنیوی، تعلیم جاهل، تنبیه غافل، دفاع از ناتوان و جلوگیری از لغزش و سقوط را شامل می‏‏شود.

ج. خیرخواهی، زبان و زمان خاصی ندارد^۱ و شخص خیرخواه براساس تشخیص خود، گاه با زبان موعظه و جدال احسن و گاه با زبان تند، همسایگان را به خیر و صلاحشان رهنمون می‏‏شود؛ چنان‏که امام علی علیه السلام انتقادهای صریح خود از عثمان و نیز اعتراض‏‏های شدید خود به معاویه را نصیحت نامیده‏اند.^۲

ضرورت خیرخواهی نسبت به همسایه‏‏ها در جامعه اسلامی از آن روست که برخی اوقات، بی‏‏توجّهی به همسایگان، به‏ویژه در مجتمع‏‏های مسکونی، ممکن است به مسائلی مانند ناامنی، خیانت، آزار رسانی، بی‏تفاوتی، عیب ‏‏جویی، ستیزه‏‏گری، حسادت، افشای ناخوشایندها و... دامن زند. در این میان، درمان ناهنجاری‏‏های مزبور و راه تهذیب و تعالی افراد و نیز پیشرفت جامعه فقط در پرتو همدلی، مشورت، انتقاد، پند و اندرز و اصلاح روش‏‏ها ممکن می‏گردد که این موارد در سایه خیرخواهی و نصیحت به دست خواهد آمد.

خیرخواهی در حوزه تعاملات اجتماعی با مصادیق، آثار و روند خاصی به بهبودی روابط همسایگی می‏انجامد؛ زیرا خیرخواهی با ایجاد روابط صمیمانه از یک سو موجب آسانی و وسعت ارتباطات اجتماعی می‏‏شود و از سوی دیگر با نظارت و همکاری متقابل، باعث گسترش خوبی‏‏ها و کاهش ناهنجاری‏‏های اخلاقی و اجتماعی می‏‏گردد. از این نظر، یکی از راهکارهای تحقق سبک زندگی اسلامی در ساحت همسایگی، خیرخواهی برای دیگران است؛ چنان‏که امام علی علیه السلام جامعه تهی از نصیحت را مالامال از شر و تباهی ارزیابی کرده و می‏‏فرماید: